Álex admite que un ascenso suporía para el "pechar o meu círculo, a miña historia aquí"
Álex Bergantiños confesou esta mañá na sala de prensa de Abegondo que cumprir 300 partidos coa camiseta do Deportivo é "un orgullo. Os números redondos sempre son especiais. Para min é un soño poder chegar a xogar no equipo da miña cidade e facelo durante tanto tempo síntome un privilexiado. Sigo tentando gozar o día a día. Supoño que cando isto se acabe vereino en perspectiva, valorareino todo. Agora tentando gozar o camiño que ás veces nesta profesión non é o máis fácil co día a día, os nervios e demais".
Deses 300 encontros, queda "co ano do debut, os derbis que facía moito tempo non se xogaban. E logo loxicamente en Primeira os partidos contra o Barça que ademais tiven participación con algúns goles. No lado negativo, un partido que non cheguei a xogar e marcou a historia recente destes últimos anos do Club, que é a eliminatoria do Mallorca, por todo o que me pasou, tanto polo meu accidente como o desenlace da volta, o non poder xogar. É algo que nos marcou a todos e a min especialmente. Tería sido totalmente distinta tanto a miña situación no Club como a situación do Club, como todo nestes últimos anos. Foi un punto de inflexión pero é pasado, historia e mirar o presente, que é o que podemos controlar".
Insiste en que séntese xogador e "sempre que considerei que non era útil ou que notaba ou vía que o Club tiña outras preferencias, pois din un paso á beira. Así o vou a facer sempre. Se penso que podo achegar, se o Club pídeme que achegue determinadas cousas vou estar aí sempre tentando facelo, tentando gozar a profesión porque os xogadores o que queremos é participar, xogar, achegar no campo. O día que non estea capacitado serei o primeiro en apartarme".
Admite que un ascenso estaría marcado con letras de ouro nos seus recordos porque "estiven en Primeira, Segunda, Segunda B, Primera RFEF. Din millóns de voltas. Fun cedido antes de debutar. Debutei con 26 anos. Funme cedido a Xixón pensando que xa non tería oco outra vez aquí. Foron moitísimas voltas e sería (un ascenso) pechar o meu camiño, a miña historia aquí, o meu círculo. Volver deixar ao Club onde eu o collín cando entrei no primeiro equipo, que estaba en Segunda. Sería deixar a conciencia tranquila e dicir demos moitas voltas, tiven un camiño con moitos altibaixos e polo menos sería un acordo de mínimos, que o Club estea no fútbol profesional, que é o mínimo que se merece o Club e #ANOSAFORZA".
Conta Álex Bergantiños que viviu "concurso de acredores, ERES, ascensos, descensos... Tivemos un pouco de todo. Temos unha historia marabillosa. Iso é o máis importante. Agora estamos a nos dar conta, valorándoo coa masa social que temos, que estamos a bater marca de asistencias no Xuvenil A, Deportivo ABANCA... Iso cimentouse nos anos marabillosos que viviu este Club. É o que temos que manter, porque máis aló das persoas, de xogadores, de empregados, do que poida cambiar, iso pervive e é o que temos que ensinar aos que veñan detrás, para manter ese privilexio que temos aquí, esa identidade que ten tanto a cidade como o Club cunhas cores, cun respecto e un agarimo cara ao Club, que é moi difícill ver en calquera parte do mundo. Temos que gardalo e que perdure".
Preguntado polo seu futuro, lembra ao seu "gran amigo Carlos Pita, que tamén cumpriu 400 no Lugo, comentando que coa nosa idade tes que vivir o día a día. Agora estou a xogar. Podemos ascender, podemos non ascender. Tiven cinco presidentes. Se cadra entra outra persoa que considera que non son válido para segundo que funcións... Hai que vivir o presente. O fútbol é presente e o que si teño claro é que sempre hai que dar o máximo en cada momento nas funcións que me pidan e que me senta capacitado para cumprir. De momento son futbolista, dedícome en corpo e alma ao meu cadro, o meu adestrador. O mañá ninguén o coñece e pode dar moitísimas voltas. Iso aprendino co paso do tempo e non serve de nada, porque logo sempre vai pasar unha cousa totalmente diferente á que teñas en mente".
Un dos futbolistas con máis experiencia no vestiario, indica que "o outro día ante o CD Calahorra notóusenos máis espesos do habitual. Adoita pasar. Se esas tres derrotas fosen graduadas no tempo seguramente non se acusarían tanto. E máis aínda co aliciente de perder contra o segundo en ABANCA-RIAZOR, que foi un golpe duro pola ilusión que xerara tanto en nós como en #ANOSAFORZA. Gañamos, que é o importante. Somos un grupo o suficientemente traballador e valente para seguir facendo os partidos que estabamos a facer e dar carpetazo a esta fochanca, que quizais foi máis intenso por ser moi seguidas esas derrotas. Estamos en números de conseguir o obxectivo, temos a capacidade para facelo".
Do UD San Sebastián de los Reyes deste domingo 27 de febreiro (12:00 horas, Footters), sostén que é "un rival complicado que como os últimos partidos sempre nos están tocando rivais que veñen en xeira. Xoga en casa, superficie diferente á habitual (céspede sintético) e partido complicado. Pero estamos capacitados. Xa gañamos no campo do DUX, podemos facelo alí".
Ve a categoría "moi igualada. Nin Racing nin Dépor están a gañar os seus partidos de goleada. Quizais teñamos un pouco máis de potencial a nivel de cadro, pero calquera equipo, Unionistas, Celta B... ou mesmo algún máis ten capacidade para enlazar tres ou catro partidos e poñerse aí. Racing e Dépor partimos cunha vantaxe neste esprint non aínda final, pero calquera se pode enganchar. O importante é estar ben situado nos últimos partidos. Vai haber igualdade e non sei se vai ser só cousa de dous ou algún podería engancharse un pouco a esa pelexa. Haberá enfrontamentos directos de equipos que están aí, a seis, sete, oito puntos que se gáñanche a ti póñense a tiro de xornada e media. Temos que respectar a todos, seguir o noso camiño, afrontar a nosa semana a semana e sumar o máximo posible para estar aí situados arriba e chegar con opcións aos últimos cinco partidos de ser campións".
