Carta dun deportivista desde Almería
A afición do Dépor está cada vez más presente por todo o mundo, e en momentos como os que estamos a atravesar é cando más faise notar, desplazándose desde miles de kilómetros tan só para ver un partido como
Forza Dépor ata a morte Amigos do Dépor, escríbovos desde a outra punta da península para mostrarvos todo o meu apoio como afeccionado e seguidor do Deportivo desde hai moitos anos. Hoxe, aínda que os tempos non son os dos nosos estrañados Bebeto, Mauro Silva, Liaño...; ou os máis recentes de Makaay, Djalminha, Fran, etc, aquí sigo, a máis de 1.200 km de distancia, apoiando ao equipo branquiazul ata a morte. Nestes últimos días hase visto que, aínda que (Divos non o queira) baixemos a Segunda, temos unha afección de Primeira.
Tamén escribo porque cando o Dépor veu a Almería, onde empatou in extremis con gol de Aranzubía, os xogadores portáronse fantasticamente ben, pois eu non puiden ir ao partido, pero o meu pase deixeillo á miña muller, que a pé de campo, ao final do partido, conseguiu a camiseta do gran Manuel Pablo; e logo no túnel de vestiarios, Colotto regaloulle outra máis, asinada por unha chea de xogadores. Iso failles moi grandes, como profesionais e persoas (dígoo como xornalista que son, pois non está un moi adoitado a ver esa proximidade cara ao afeccionado). Desde aquí transmito o meu máis sincera gratitude a todos eles e o meu ánimo e alento constante desde Almería. Estou lonxe, pero estou seguro de que onte, na Praia de Riazor, puidéronse ouvir as miñas alaridos, coas celebracións dos goles e co asubío final.
Un abrazo moi forte e ánimo, conseguirémolo!
