Nos últimos días, algúns medios informativos han publicado noticias sobre propostas de sancións ao Real Club Deportivo que teñen a súa orixe na exhibición na bancada dunha pancarta da Agrupación de seguidores deportivistas Riazor Blues. A referida pancarta non incorpora ningún tipo de símbolo nin logo dos recolleitos no catálogo elaborado por parte de LaLiga e se adecua á Circular nº 20 da Temporada 2014/2015.
Ditas propostas de sancións proveñen da adopción de acordos da Comisión Estatal contra a violencia e refírense:
1) As dúas primeiras á Tempada 2015/2016. Concretamente aos partidos disputados en Balaídos o pasado mes de Abril e o da última xornada de Liga celebrado en Riazor contra o Real Madrid. Estas propostas acaban de ser notificadas ao Club por parte da Subdelegación do Goberno e por importe de 10.000 euros cada unha, non de 30.000 como recollía a proposta inicial da Comisión.
2) As últimas, das que non temos coñecemento formal algún, refírense segundo recollen as informacións publicadas, ao catro partidos de Liga disputados en Riazor a presente tempada. A proposta, segundo indícase, é de 30.000 euros de sanción por cada partido, por tanto, un total de 120.000.
Desde que o Club tivo coñecemento mediático (que non formal, xa que este non se produciu, no caso das primeiras, ata estes días) das citadas sancións, a postura do Consello de Administración do Deportivo foi, por unha banda, a de alegar e recorrer as mesmas por todos os medios legais ao seu alcance ante a falta de fundamento e inxustiza manifesta en que incorren. Por outro, tentar en varias ocasións, mediante escritos razoados dirixidos ao seu presidente e outras xestións, abrir un diálogo coa Comisión Estatal contra a violencia para explicar a política do Club en materia de seguridade e de relacións coa afección, penas e agrupacións. Unha política de diálogo fluído que entendemos que é a correcta, baseada sempre no estrito cumprimento da normativa vixente e nos seus principios contra a violencia, o racismo, a xenofobia e a intolerancia.
Boa proba desta acertada política é a inexistencia do máis mínimo incidente digno de mención na contorna do estadio, tanto durante a celebración dos partidos, como nas horas previas ou horas posteriores aos mesmos. Destaca ademais un fito que demostra as boas prácticas nesta materia: a inscrición por primeira vez nas súas case 30 anos de existencia da Agrupación Riazor Blues no Libro Rexistro de Seguidores previsto na Lei. Á súa colaboración para logralo, únese o convencemento de que a necesaria animación dunha bancada pode e debe ser compatible co cumprimento da normativa de seguridade e contra a violencia no deporte. Trátase, sen dúbida, dun avance social relevante.
Por todo iso, o Consello de Administración do Deportivo atópase sorprendido ante estas propostas de sanción que, curiosamente, veñen producirse nun momento de bo clima social, o de maior grao de cumprimento normativo e colaboración entre todos (Club, afeccionados, penas, etc.). A estes efectos remitímonos á inexistencia de incidentes durante a disputa de partidos tanto local como visitante por parte do Deportivo así como nos numerosos encontros declarados de alto risco por parte da Comisión Estatal contra a violencia.
Adicionalmente a iso, o actual Consello de Administración do Deportivo (coa colaboración do mesmo órgano do Celta) conseguiu pacificar totalmente o ambiente do tradicional derbi galego Deportivo-Celta que se disputa dentro dunha sa rivalidade deportiva e social.
O Real Club Deportivo acreditou ao longo dos últimos anos unha boa conduta de cumprimento da normativa vixente e un firme compromiso de rexeitamento á violencia e de colaboración coas Forzas de Seguridade.
Ademais, quere facer constar que ningún dos afeccionados que accede ao estadio ten restrición ou prohibición algunha respecto diso, tal e como comproban sistematicamente as Forzas de Seguridade co apoio da seguridade privada contratada polo Club.
Por todo iso o Real Club Deportivo non considera na actualidade a Riazor Blues como un grupo violento, pero ademais tampouco conta esta Agrupación con ningún especial apoio que resulte diferente ou privilexiada do resto dos afeccionados. Os membros de Riazor Blues que son abonados do Deportivo teñen os mesmos dereitos que o resto de socios do Club, salvo nos casos puntuais que teñan prohibición de acceso por sanción, pertenzan ou non a unha pena ou agrupación.
En canto ás condutas sancionables, e no referente á autoría e responsabilidade derivada das mesmas, o Deportivo considera que afectan exclusivamente á persoa física. A condena de comportamentos grupales non atopa respaldo no noso sistema penal nin administrativo sancionador en canto ao suxeito infractor.
Por tanto, non é de estrañar a sorpresa e indignación progresiva con que se reciben no Real Club Deportivo estas noticias, decatándose por medios de comunicación, sen que se notifiquen ou se faga varios meses máis tarde, e sen saber nin de que se acusa ao Club, nin en que se fundamenta a acusación. O problema, neste caso, segundo parece, é unha pancarta que non ten ningunha lema nin símbolo que, nin sequera lejanamente, póidase considerar apoloxía de ningunha violencia.
O diálogo que o Real Club Deportivo ha tentando abrir con Comisión Estatal contra a violencia tampouco foi tomado en consideración, non sendo recibido, nin habéndoselle permitido explicar os seus proxectos e a súa forma de actuar sobre este asunto que, desde o punto de vista do Club, constitúe un exemplo de relación club-afección e unha boa maneira de erradicar toda violencia.
En calquera caso, se ao Real Club Deportivo explícaselle e demostra cal é o precepto específico que incumpre ou a infracción concreta que comete, está disposto a reconsiderar as súas actuacións, pero non vai encaixar, sen máis, acusacións xenéricas nin tampouco aquelas de tan escaso percorrido que bordean o ridículo.
O negar este diálogo constitúe ademais un desprezo incalificable a un club histórico como o Real Club Deportivo que en poucas semanas vai cumprir 110 anos e non está disposto a consentir a ninguén que lle impute actuacións relacionadas con supostos apoios a comportamentos violentos.
Menos aínda pode permitir que se manche o nome da súa afección que ten unha traxectoria de apoio incondicional ao equipo, pero tamén de enorme civismo tanto na celebración de títulos, ascensos e grandes vitorias, como en dramas deportivos de descensos e importantes derrotas, sen que haxa que lamentar nin o máis mínimo incidente nin no estadio nin en ningún outro espazo público durante anos. Asistir ao fútbol na Coruña é total e absolutamente seguro. Tamén o é para as afeccións rivais.
Por todo iso, e polo desprezo que supón negar ao Deportivo sequera a posibilidade de explicarse e por seguir pondo en circulación pública unhas acusacións carentes de fundamento sen ningunha posibilidade de resposta, entendemos que o presidente da Comisión Estatal contra a violencia, ao que en todo momento dirixímonos con respecto, non pode representar a un órgano cuxos labores son de tanta transcendencia para a seguridade dos espectáculos deportivos, polo que pedimos a súa destitución ou cesamento polas autoridades competentes.
Todo iso sen prexuízo de continuar coas actuacións que poidan corresponder nos distintos ámbitos xurisdicionais en defensa do bo nome do Real Club Deportivo e de toda a súa afección, para o que se continuarán tomando as medidas oportunas, seguindo as instrucións da Asesoría Xurídica do Club, sen descartar ningunha das posibilidades que permita o ordenamento xurídico vixente.
