RCDeportivo RCDeportivo RCDeportivo
Skip to main content
GL
#ANOSAFORZA

Grazas, Ánimo e Parabén

O meu nome é Nicolás e a pesar de que levo xa vinte e sete añvos en Madrid, seguín, sigo e seguiré sempre ao Deportivo, e, nestes momentos difíciles, non quixen deixar de enviar esta mensaxe aos responsables do club, desde o se

E a mensaxe que quero deixar é dobre: en primeiro lugar, de agradecemento , por todo o que o Deportivo me deu, sobre todo neste vinte anos irrepetibles. Vinte anos durante os cales me fixestes soñar, divertístesme, ilusionástesme, e, sen dúbida, emocionástesme, e moito. Pero, o máis importante, é que me ensinastes que se pode competir coa grandeza que teñen os que saben gañar e xestionar eses momentos de vitoria, e os que, como é agora, están a saber ‘perder' e xestionar eses momentos de derrota' ‘como só sábeno facer as grandes persoas e as grandes empresas, con honra, enteireza e valentía.

Foron vinte anos, durante os cales, moitos dos que estamos ‘lonxe', como eu, paseamos todos os días con orgullo o noso Pin do Dépor na americana de quenda. Cambiando todos os días a americana, pero non o pin, nin a solapa, a esquerda, a do corazón, porque o que este pin representa e fíxome sentir, chega moito máis lonxe do que marcan os límites do deporte nin de calquera marca, é un sentimento e un agarimo cara a un equipo que cada día nos fai estar máis orgullosos de formar parte del, demostrando, dentro e fóra do campo e en todos os sentidos, ser máis que un equipo e máis que un club, sabendo estar con humildade á altura dos máis grandes do mundo e suscitando por iso os agarimos e as simpatías de moitos non deportivistas, que nestes días están a darnos mostras dese agarimo e esa simpatía, consolando a nosa momentánea dor.

E digo momentánea dor, porque a miña segunda mensaxe é de ánimo. Ánimo, para todos os que sodes e estades (Presidente, Consello, Club, Afección…), sen os cales esta volta á Primeira División antollaríaseme moi complicada, e para todos aqueles que aínda queiran estar. Mesmo, aqueles que enarborando a bandeira do ‘seu amor' polo Deportivo, encargáronse de que este momento, que quizais para unha cidade de 250.000 habitantes podería acabar chegando, precipitouse moito máis. E non fai falta dar nomes, nin de persoas nin de institucións, porque, para a nosa desgraza, todos os coñecemos. Pero quizais agora, e probablemente sexa máis un desexo que unha posible realidade, empécense a dar conta do moito mal que fixeron ao Deportivo e A Coruña, e algúns (non todos, pois os hai moi perdidos para a causa) entoen a súa ‘mea culpa' particular e empecen a pór o seu granito de area para axudar a devolver ao Deportivo ao sitio que este club, esta afección e esta cidade merécense, o da Primeira División.

Din os expertos en crises', ‘que en todas elas sempre hai que buscar a oportunidade. Non teño ningunha dúbida de que ides saber atopala, como a atopastes no ano 1988, cando o club estaba nunha situación moito máis delicada e dramática que esta, por iso, nin se nin me atrevo a darvos receitas, pois confío (confiamos) cegamente en vós. Soamente pídovos é que, a pesar de que vos seguiredes tendo que enfrontar a situacións de desánimo, de soidade' ‘e de inxusta e ata malévola incomprensión, por favor, non vos desaniméis nin vos rendades. Imos ser moitos os que vos imos a apoiar en todo o que podamos (e pidádesnos), na proximidade ou ao lonxe e de todas as formas posibles, tanto das materiais: renovando o meu carné de Socio ‘Amigo' e seguíndovos, como fixen ata agora sempre que puiden, cando vos achegabades por Madrid: Real Madrid, Atleti, Xetafe, Raio, e,  agora, por Valladolid, Salamanca….., e nas non materiais, que, aínda que o seu efecto pareza que non suma, seguro que si o fai dalgunha forma e, cando menos, procúranos ese agarimo e esa simpatía que sinto por ser do Dépor, por calquera parte de España pola que vou polo meu traballo, cando as percorro e percorrerei orgulloso (agora, máis que nunca) co meu pin do Dépor na solapa esquerda (a do corazón) da americana de quenda….

Por último, e como exemplo das moitas mostras dese agarimo e desa simpatía cara ao Dépor que estou a recibir de amigos que teño por media España (Barcelona, Pamplona, Madrid, Cáceres…..), pásovos un correo que recibín dun amigo de Cáceres e que é do Real Madrid, que me emocionou unha chea, pero non só por ser o meu amigo, que o é sen dúbida e nestes momentos demóstramo moito máis, senón tamén me emocionou como afeccionado do Dépor, pois é unha mostra desas persoas, que de forma anónima e desinteresada queren demostrar ese agarimo e esa simpatía polo  Dépor, e queren estar connosco nestes momentos tan difíciles.

Titula o correo “Parabén”….

<
Se, les ben. No asunto puxen parabén. Porque iso é o que hai que dicir a un equipo como o superdepor (para min sempre será o superdepor) que ten esa afección, ese equipo e, sobre todo, ese presidente. ¿Cando o fútbol español fará unha homenaxe a este home? Para min, o segundo Santiago Bernabéu é, sen ningunha dúbida, Lendoiro. Ata baixando a Segunda e fai gañar ao Depor diñeiro, co seguro que contratou hai anos.
Lamentable o alcalde Losada, que deu as costas ao Depor durante todos estes anos e que o sábado foi a ver o partido porque ao día seguinte había eleccións (que lercho). Normal que Negreira lle varreu do mapa político. Merécello. O pobo non é parvo e na Coruña demostrárono.
Se o Depor tivese o apoio do concello, da Xunta e demais institucións, non lle ocorreu o que lle ocorreu. ¿Cando se darán conta en Galicia que o Depor é o verdadeiro símbolo de toda Galicia? É unha pena que un adiantado á súa época como Lendoiro estivese máis só que a una na xestión deste club modélico. É unha pena que aos que saben levar ben as contas castígueselles co descenso.
En fin, querido amigo, non chameiche o outro día porque supoño que a pena era moi grande e non poderías falar, pero quería que soubeses que hoxe son máis deportivista que nunca. E que a próxima tempada todo o mundo vai ver o que se perde a liga española sen o superdepor. Oxalá sexa un ano de renovación e que, como a ave fénix, estou seguro que o Depor rexurdirá das súas cinzas.
Un abrazo.>>

Moitas grazas por escoitarme un intre…. E moitas grazas por todo…. ¡¡¡ Forza Dépor !!!
N.L.D.