Hoxe cúmprense 75 anos de un fito na historia do deportivismo. Tal día como hoxe, en 1941, o RC Deportivo saltaba por primeira vez a un terreo de xogo a disputar un partido da máxima categoría do fútbol español, a Primeira División. Case cinco meses despois de lograr o seu primeiro ascenso, tras derrotar ao Murcia (2-1) no partido de promoción disputado en Vallecas o 4 de maio, chegaba o gran momento. O RC Deportivo ao fin ía relacionarse coa flor e nata do fútbol español.
As fotos deste artigo podes velas en recordos.rcdeportivo.es. Axúdanos a rescatar as imaxes da nosa historia subindo as túas a recordos.rcdeportivo.es.
O 28 de setembro de 1941, o Deportivo enfróntase ao Castellón, en partido da 1ª xornada do Campionato Nacional de Liga de Primeira División da Temporada 1941-1942.
O equipo branquiazul forma do seguinte modo: Acuña; Montserrat, Víctor; Molaza, Bienzobas, Reboredo; Cuca, Guimeráns, Elícegui, Caballero e Verdín.
Por parte do Castellón xogan Pérez; García, Miguel Martínez; Santacatalina, Enrique Martínez, Santolaria; Ruano, Vicente Hernández, Basilio, Safont e Pizá. Imparte xustiza o colexiado asturiano Fombona Fernández.
Elícegui é o autor do primeiro tanto da historia do Club na división de honra. O veterano ex internacional bate a Pérez no minuto 25, tras recibir un pase de Cuca, cun zurdazo raso. Vicente Hernández equilibra a balanza na segunda metade (minuto 57), superando a Acuña cun croque a centro de Basilio. O tanto da vitoria deportivista prodúcese a só cinco minutos do asubío final. É Caballero quen leva ao fondo das mallas, tamén coa testa, un novo servizo de Cuca.
Os dous puntos quedan nun abarrotado Parque de Riazor, malia que os herculinos xogan decimados pola temperá lesión do medio Molaza, que pasou a xogar na segunda parte como extremo dereito. Como curiosidade, cabe destacar que o RC Deportivo salta ao campo con camiseta completamente azul, por deferencia co seu rival blanquinegro.
É a terceira temporada futbolística tras a Guerra Civil. O 25 de xuño componse unha nova Xunta Directiva, comandada por Aurelio Ruenes Blanco, con Federico Fernández Sar (fillo do fundador do Club, Federico Fernández Amor-Calvet) e Antonio Martínez Rumbo como vicepresidentes. Un dos primeiros acordos que toma é recuperar o título de Real no nome do club, que desde o 16 de maio de 1931 denominábase Club Deportivo de La Coruña.
A nova directiva ponse ao choio para reforzar ao equipo, con especial atención no mediocampo e na defensa. Custe o que custe, o Deportivo lánzase a por o mediocentro osasunista Cuqui Bienzobas e o defensa racinguista Víctor. Polo primeiro paga 17.500 pesetas. Polo segundo, nun triplo traspaso co Santander que completan o tamén centrocampista Tamargo e o extremo Cuca, 110.000 pesetas. Outra fichaxe de campanillas é o interior bético Caballero, que se atopa na Coruña exercendo como sarxento de Infantaría. Tamén se incorporan o porteiro catalán Simón e o extremo asturiano Verdín.
No capítulo de baixas, prodúcense oito: Omist (retirado), Neira e Novo (Murcia), Cela (Granada), Pintos (Cartagena), Pascual (Terrassa) e Ra (Fábrica de Armas), aos que hai que engadir a cesión de Vicente Rodríguez ao Palencia.
O Dépor arranca con aquel histórico triunfo ante os castellonencos e alterna vitorias en casa e derrotas a domicilio ininterrompidamente ata a décima xornada. Cae nas súas visitas a Hércules (4-2), Celta (2-1), Valencia (2-0), Granada (4-1) e Barcelona (2-1) e vence no Parque de Riazor a Espanyol (2-0), Real Madrid (1-0), Real Sociedad (3-0) e Athletic (2-1). Na undécima data logra o seu primeiro punto lonxe da Coruña, cun empate sen goles en Vallecas ante a Atlético Aviación.
Ese ritmo de puntuación mantén ao equipo na zona tranquila da clasificación, sempre entre o sexto e o noveno posto nunha Liga composta por catorce equipos.
Na 16ª xornada, o 18 de xaneiro de 1942, o Deportivo logra a súa primeira vitoria fóra de casa en Primeira División, ao imporse ao Espanyol en Sarriá, por 1-2, con goles de Muntané (de penalti) e Chao. Sería o seu único triunfo a domicilio esta temporada, na que a bagaxe lonxe de Riazor foi de seis puntos. Nunha mellor segunda metade de campionato como visitantes, os branquiazuis tamén puntuaron en Oviedo (1-1), Bilbao (0-0) e Sevilla (2-2).
Precisamente estes dous últimos empates formaron parte da mellor serie sen perder en todo o campionato, nun cinco últimas xornadas nas que o oito puntos sumados sobre dez posibles, con vitorias en casa ante Barcelona (1-0), Atlético Aviación (2-1) e Oviedo (1-0), catapultaron ao Deportivo ata unha inesperada cuarta posición final. O equipo herculino finalizou o campionato con 28 puntos, só superado pola Valencia (campión con 40), o Real Madrid e a Atlético Aviación (ambos con 33). Como curiosidade, cabe destacar que o Barcelona quedou a só dous puntos de descender a Segunda División, no terceiro posto pola cola.
No resumo estatístico, o Deportivo pecha o curso cuns fenomenais números como local, con 11 vitorias e 2 derrotas en 13 partidos, investíndose a tendencia como visitante, pois só suma 1 triunfo e 4 empates, por 8 derrotas.
Como feito destacado daquela tempada cabe destacar o debut como internacional do gardameta Juan Acuña, que o 28 de decembro de 1941 ocupa a portaría da selección española nun encontro amigable contra Suíza disputado en Valencia, no campo de Mestalla. España imponse por 3-2 e Acuña substitúe ao espanyolista Martorell no minuto 74, encaixando o segundo gol helvético, a dous minutos da conclusión.
‘Xanetas' é o gran protagonista individual da tempada branquiazul, pois tamén conquista o Trofeo Zamora ao porteiro menos goleado de Primeira División, con 37 goles en 26 partidos.
Porteiros: Acuña (26 partidos/-37 goles) e Simón (-/-).
Defensas: Víctor (24), Pedrito (18) e Montserrat (10).
Medios: Reboredo (24), Muntané (21/2 goles), Bienzobas (15), Tamargo (12), Molaza (5) e Quintas (1).
Dianteiros: Cuca (26/2), Caballero (24/11), Chao (15/4), Elícegui (14/8), Guimeráns (14/5), Chacho (11/2), Verdín (11), Mayoral (7/1), Hilario (4/1) e Breijo (4).
