Hoxe en Depor Sport...<br>Sergio: "se gañamos ao Barcelona estaremos en Champions"

Que cambiou nel desde o seu irregular inicio?
Son moitas cousas, o equipo está agora moito máis xunto. Antes cada un era máis independente e non buscaba o beneficio do conxunto. Agora o que fai a acción sente máis acompañado polos demais; e iso, nun deporte de equipo como o fútbol, é básico. Gañamos como bloque. O método non o sei. Este ano pagamos moi caro algúns erros puntuais. A fortuna está ás veces contigo e outras non e esta tempada foi moi rigorosa connosco. No fútbol necesítase sorte. Dabamos un pase para atrás e parecía que nos metiamos un gol en propia porta. Calquera cousa pequena convertíasenos nun gol e contra iso é difícil loitar, pero creo que o máis importante é que o equipo soubo confiar en si mesmo.

Nunca se perdeu a confianza?
Nunca hai que precipitarse. As conclusións sácanse ao final de tempada. Tempo para criticar ou para opinar sempre haberá. Non por estar agora mellor imos tirar o peito para arriba, pero hai que estar cos pés no chan e non ser tan transcendental. Algúns dicían que nos ía a pasar como o Celta e iamos pelexar por non perder a categoría. Son cousas irracionais e que crean mal clima. Se o equipo xoga mal pois se di, pero sempre dentro duns parámetros.

Como afectou o vestiario?
Unha vez que saltas ao campo íllasche e esquécesche de todo. Pero si que se notou nos previos e post partidos. Por sorte uno xa pasou por estas cousas e como profesional xa sabe como funciona. Con todo, cando é unha semana tras outra, ao final a cousa complícase e hai que separalo. Eu sempre tirei de tranquilidade. Non se poden tirar bombas por tirar.

Quizá se tenda a pechar ciclos de maneira precipitada...
Hai pouco o Madrid estaba a seis puntos do Barça e todo era galáctico, xenial... A xente acelérase e é o profesional o que ten que pór a calma. Nin nos momentos bos tes que estar subido a unha campá nin nos malos estar afundido, hai que manter unha liña, que é a que logo vai permitir volver ao bo camiño.

O equipo tivo algunha dúbida de estar ao final situado arriba?
Desde principio comentei que ao final o equipo ía estar onde se merecía estar. Non se nos pode esquecer o fútbol dun ano ao outro. Ao final imos estar en Europa seguro. Permitímonos moitos luxos e agora xa non podemos facelo máis, o que dá unha presión engadida. Se gañamos ao Barcelona meterémonos en Champions, con moita seguridade.

Canta importancia tiveron o tres puntos en Albacete?
Foron vitais. O noso reto era conseguir dúas vitorias seguidas. Unha en casa para asomar un pouco a cabeza e a de fóra para meternos ata o pescozo. O equipo fixo unha moi boa primeira parte, na segunda tirou un pouco máis de conservadurismo para asegurar os puntos.

Vostede nunca perdeu a confianza do adestrador...
Iso é básico para sacar o teu máximo rendemento. A confianza tampouco se regala, hai que gañarlla. Por sorte, desde que cheguei ao Deportivo o míster confiou plenamente no meu e iso dá unha estabilidade importantísima á hora de afrontar os partidos e de sacar o que ten un dentro. Todos necesitamos ese voto de confianza, pero só poden xogar once e para o míster é complicado. Pero ao final todo o mundo é importante e achega algo básico para o equipo.

Non bota de menos un descanso?
Iso é relativo. Unha das miñas características é que son moi regular e que podo estar a un bo nivel durante moitos partidos. Tento explotar iso ao máximo. Para o meu é un luxo e un pracer poder estar a xogar cada domingo. O futbolista ao cabo do ano un futbolista ten o seu dez partidos moi bos, outro dez bos, dez normais e dez malos. O mérito dun xogador é tentar que esa decena de malos, convértanse en dous, tres... Esa é a clave.

Por que xa non pisa tanto a área rival?
Desde fóra vese de forma distinta. Ás veces o equipo necesita un pouco máis de equilibrio. Os nosos atacantes son moi bos goleadores, pero a hora de recuperar balóns cústalles un pouco máis. A miña intención é axudar máis á parcela defensiva. Cando o partido está máis aberto pódome permitir ir máis arriba; pero cando está trabado, como estes últimos nos que o importante era gañar e non xogar ben ou chegar moito arriba, se non subo non pasa nada porque bastante poder ofensivo temos. Gustaríame chegar a rematar, pero no fútbol ás veces te tes que quedar por se píllanche á contra. Son decisións que cada un toma durante o partido e que che dan a experiencia.

Que tanto por cento de importancia ten o gañar en casa?
Gañar en casa ou fóra son tres puntos. Pero no aspecto da confianza e da tradición non. É moi importante. É unha corrente que di que sería o ideal, sacando ademais puntos fóra. Ao entrar nesa dinámica negativa de principio de campaña fixemos que o contrario chegase máis desinhibido. Entre que nós estabamos titubeantes e que eles chegaban crecidos, perdemos o efecto ?Riazor?. Espero que psicoloxicamente nos axude e que aos equipos que están aí connosco aféctelles o feito de ver ao Depor ao que todos están adoitados.

Como chega o Barcelona?
Aínda que dixesen que ían ir a por a Champions, o seu obxectivo sempre foi a liga. Están a ser os mellores e ao final na táboa cada un ocupa o posto que merece. Hai que recoñecerllo, pero o seu obxectivo é gañar a liga.

Como se lle derrota?
Pódeslle complicar as cousas tendo a pelota. Por moitos cracks que teñan, se non teñen o balón non poden facer nada. O que fai moi ben o Barça este ano é que acumula moita xente no centro do campo. Márquez, Xavi e Deco danlle moito equilibrio. Están moi ben axudados e arriba teñen xente moi rápida, por iso, segundo cortan, lanzan pases a Giuly ou Eto?ou, que son moi rápidos. Hai que evitar as nosas perdas de balóns, é preferible pegarlle unha patada á pelota e mandala fóra de banda que non perdela.

Que ten de especial este partido para vostede polo feito do seu pasado no Espanyol?
Hai amigos que son pericos que apertan un pouco máis, pero este ano menos, xa que agora está nunha posición privilexiada e xa non están tan pendentes do Depor-Barça. É un partido importante e bonito, pero a miña motivación extra vaise perdendo cos anos, aínda que algo queda.

Só faltou este ano á súa cita co gol no Nou Camp...
Dos meus goles en Primeira ao rival que máis lle marquei é ao Barça. O meu tres primeiros anos no Depor sempre marquei alí e este salteimo. Oxalá que poida marcar.

Quizá o Barça pecou de soberbia ao dicir que quería gañar o tres títulos, non cre?
Despois do cinco anos nos que non gañaron nada seguen sendo grandes. Iso é unha demostración de que é unha gran entidade na que a esixencia é pelexar por todo.

Un resultado para o sábado?
Con tal de que gañemos...