RCDeportivo RCDeportivo RCDeportivo
Skip to main content
GL

Hoxe en DeporSport<br>Sergio: Imos morrer coas botas postas

Sergio repasa en Dépor Sport, o xornal oficial do Deportivo, a actualidade do equipo deportivista. Que lle pasa ao Deportivo? A verdade é que non sei que dicir. Creo que é un cúmulo de cousas e non se poden enumerar todas. Se soubésemos o que nos pasa e

Pero ante a Real xogouse mal.

Si e non. Hai que ter en conta que o equipo está nun momento fráxil e débil. Noutro momento da tempada ou noutras Ligas, o equipo rodaba ben e calquera cousa que che pasaba, estabas plenamente convencido de que che ías a recuperar e sacalo adiante. Agora mesmo, ese pequeno detalle que che vén en contra, fáiseche moi grande. O partido do Vilarreal foi para nós un golpe importante, e despois fomos a Anoeta e caemos. E fixar o que é o fútbol, porque se metemos a primeira oportunidade acabábase o partido. O que ocorre é que recibir un golpe nestes momentos, créalle ao equipo unha laxa moi forte. Está a custarnos moito resarcirnos e, ofensivamente, non estivemos moi acertados. Quizais o equipo ten unha debilidade na cabeza. Todos somos conscientes do que nos estamos xogando, pero o fútbol ten estas cousas.

E vostedes son os que máis perden a nivel deportivo e económico.


Si. A nivel de prestixio e profesional. Un sempre quere ser o mellor na súa profesión. Que ninguén se esqueza de que se non nos clasificamos para a Champions, somos nós os que non imos cobrar ningunha curmá. Somos conscientes de todo e imos loitar para acabar o máis dignamente posible, e aínda que sexa un milagre ou a esperanza sexa pequeniña, aínda podemos dar unha sorpresa grande.

Gañar ao Racing variaría o panorama?


Antes do Vilarreal, encadearamos un par de partidos bos, e ata parecía que o equipo xogaba mellor porque colleu un bo estado anímico e tiña máis confianza. Despois volvémonos a debilitar un pouco. Agora, o traballo fundamental é recobrar a confianza. É unha cuestión de cabeza porque ao equipo sóbralle fútbol. Unha vez que volvamos estar todos moi metidos e acompáñenos un pouco a sorte, o equipo vai ir cara arriba seguro.

Hai que contratar un psicólogo?


Píllame ás toas. O tema do psicólogo é moi complexo. Non se ata que punto porque motivación temos. O que ocorre é que durante os partidos ás veces vólvennos a pasar as mesmas cousas, e sorprendémonos. E iso vainos minguando un pouco. Non se ata que punto falta un psicólogo. A verdade é que non sei opinar sobre este tema porque se me escapa.

O modelo futbolístico do Depor xa non sorprende a ninguén?


O equipo ten unha forma de xogar e unha tradición futbolística que leva moitos anos. Os rivais evolucionan, estudan vídeos e está claro que nos controlan. Ao final, saben cando imos golpear coa esquerda e cando coa dereita. Pero eu son dos que pensan que cando unha cousa funciona ben non hai por que cambiala. Este equipo coñeceuse, fíxose forte e ten unha identidade a partir dunha base de xogo que lle levou a conseguir tantos éxitos. Estamos capacitados para saír desta situación así ou con calquera alternativa. A actual sempre foi a forma de xogar, e con ela conseguimos o maior rendemento e é coa que nos atopamos máis cómodos. Paréceme que nestes momentos o problema é máis dos xogadores que do esquema.

Non cre que o sistema se esgotou? Pois non o sei.


O que está claro é que cada vez é máis difícil executalo porque xa son moitos anos espremendo ese sistema. Se cadra, o contrario tenche máis controlado. Pero, insisto, creo que a culpa é máis nosa, dos xogadores. Á fin e ao cabo, o que colle a pelota, o que vai virar, o que ocupa unha determinada posición e de quen depende meter un gol ou non, é o futbolista. Do sistema encárgase o míster, pero si é certo que cada día nos custa máis elaborar o noso xogo.

Agora fálase moito de que o equipo é lento, vostede que opina?


Nós sempre fomos un equipo de ter a pelota e mostrar un ritmo tranquilo. Nunca fomos un equipo de ir ao ataque, ou para arriba, ou para abaixo, ou para o outro lado. Este ano quizais nos precipitamos en moitos partidos e non demos o noso nivel, baixamos. Pero quizais fose debido a esa precipitación e a esas ganas de arranxar a situación o máis rápido posible. Entón non soubemos levar o ritmo que nos fixo grandes. Faltounos amorne.

É natural un ano malo despois de tantos éxitos?


Home... A un non lle gusta que sexa natural, pero si pode entrar dentro do lóxico. Este equipo leva máis de cinco anos xogando ao cento vinte por cento e sendo dos mellores. A diferenza entre o Depor e outros equipos podía ser un título, pero gañouse a liga, a Copa, a Supercopa e chegouse a semifinais de Champions. A diferenza pode ser levantar unha copa máis ou menos. Manter este nivel é moi complicado porque hai grandísimos equipos que non foron capaces de mantelo, como o Bayern ou o Barcelona. É lóxico que poida pasar pero non nos gusta que nos pase. Creo que as avaliacións hai que facelas ao final da tempada. Hai que esperar a ver se nos metemos en Europa..

O equipo depende demasiado de Valerón?


Cando xoga Valerón determínanos a xogar dunha forma concreta. Para nós é unha referencia importantísima e todos sabemos da súa calidade. É como Ronaldinho no Barça ou Zidane no Madrid. Gañamos partidos sen el pero cando el está no campo, o lóxico é que todos o busquen porque é unha gran estrela, un crack. Eu sempre quero xogar con el porque sempre achega algo. Ás veces nos obcecamos demasiado con el porque sabemos que nos pode arranxar un partido en calquera momento. É un pracer xogar ao seu lado e eu sempre quero que xogue.

Vostede perdeu verticalidad?


Iso é moi relativo. En ocasións, o equipo require que un realice outro tipo de funcións. Depende de cada partido. Non é que eu non queira subir, é que non sempre se pode. Ao meu encantaríame subir, rematar cen veces por partido e marcar cincuenta goles. No entanto, creo que a verticalidad pódese recuperar en calquera momento.

Creceu como futbolista?


Está claro que madurei moitísimo. Un perde esa tolemia da mocidade, de correr para todos os lados e ás veces sen sentido. E gana en serenidade, en saber situarse moito mellor, en amorne, en ler mellor os partidos. Creo que mellorei moitísimo e tiven compañeiros á beira que me axudaron a seguir esa progresión.

Como se sae desta situación?


Unidos. Xuntos. Mirando para adiante. O que a un lle dá rabia desta situación é que nos queren enterrar antes de morrer, antes de tempo. Sempre que haxa unha pequena luz de esperanza haberá que ir a por ela. Aínda estamos vivos.

A súa reflexión podería ser: Non nos enterren antes de morrer.


Si. Iso é perfecto. Non estamos mortos e imos morrer coas botas postas. E se temos que morrer, pois morreremos igual. O que a un lle dá rabia como profesional é ter que ler cada semana que imos para atrás. Un diso pódese illar, pero o clima xeral da contorna ponse pesimista. Se todo iso téñeno que dicir, que o digan cando acabe a tempada. Ás veces a bala pode ir cara a outro lado e poida que non déache. En oportunidades, por ansiedade dinse ou se escriben cousas que van en contra do equipo. Oxalá que, co apoio de todos, podamos acabar da mellor forma posible.