Óscar Cano advertiu este mediodía na sala de prensa de Abegondo que o AD Ceuta FC, último rival do Dépor neste 2022, o domingo 18 ás 12:00 horas (InSports.tv) e pechacancelas actual do grupo 1º de Primera Federación con 7 puntos, "merece levar máis puntos. Custoulle aos grandes equipos desta categoría gañarlle ao Ceuta. Moitísimo é moitísimo. De feito, ao que agora mesmo é o líder, o Córdoba CF, creo que o Ceuta se puxo varias veces por diante no marcador. E os seus últimos resultados dinnos que hai un espertar. Meteulle 3 goles ao UD Sanse que nos tivo aquí sometidos na nosa área durante os últimos 15 minutos e foi capaz de empatar en Linares, un campo moi complicado".
Por todo iso, opina que o AD Ceuta "está no seu mellor momento, ten bos xogadores, algúns deles xogaron non fai moito en categoría superior como Liberto, Adri Cuevas ou Rodri. Estamos a falar dun equipo que se ve espertar, que fai moitas cousas ben".
Asegura que nestes días non tivo que incidir en aspectos mentais para afrontar este choque ante o actual pechacancelas da categoría porque os futbolistas branquiazuis "como pertencen ao mundo do fútbol e algún ou moitos deles foron compañeiros de varios dos xogadores do Ceuta xa saben que é un equipo que está aí abaixo porque alguén ten que estar aí. Ademais se temos en conta nosa última visita a Badaxoz, que estivemos nefastos, son razóns máis que suficientes para que non haxa ningún tipo de condicionante relacionado coa relaxación. Non pasou moito tempo do partido de Badaxoz que nos debe de manter alerta. Ademais, o AD Ceuta FC é un equipo que fai moitas moitas cousas ben e agora esas cousas que fan ben encima estanlle dando resultados".
Co parón do Nadal inminente, insiste en que "o pensamento que temos todos é de marcharnos e gozar de verdade. E para gozar de verdade unha semana coa familia de vacacións despois de tantos meses traballando día a día, o mellor é facelo con +3; pero imos ter enfronte un equipo que vai tratar de que o seu estado de felicidade perténzalles a eles durante a seguinte semana".
Promete ademais que a idea de apertar moi arriba aos rivais, como se puido ver a pasada fin de semana en ABANCA-RIAZOR ante o Racing de Ferrol, "haxa vindo para quedar porque lle condiciona os ataques aos equipos rivais e sobre todo ti sempre estás activado. Cando recuperas a pelota, non tes que volver activarche porque a propia presión xa tenche enganchado. Pero cada equipo xoga dunha maneira. Ao Racing de Ferrol podiamos presionar, presionar e presionar porque eles xogan, xogan e xogan. Outro equipo vas presionar tírancha e entón amólanche un pouco. Vai depender de como sexan os rivais, pero imos tratar de ser un equipo moi proactivo en defensa porque debemos selo en primeiro lugar; e en segundo lugar, porque iso fai que esteamos moi activados. Estás enganchado a todo coa atención posta no partido. Non tes que espertar, non estás sesteando e cando a recuperas engancharse, senón que formas parte do que che vai dicindo o contexto, a contorna".
Preguntado polas actuacións de Rubén e Max Svensson, Óscar Cano explica que ao primeiro defíneo " a súa capacidade intelectual. Obviamente, el non pode presionar como Max nin Max pode presionar como Rubén. Todas as condutas defensivas de Rubén parten dunha localización sempre correcta e de saber a quen se ten que opoñer. As súas orientacións corporais xa lle indican ao equipo contrario por onde ten que ir. El dalgunha maneira vaille dicindo ao equipo rival por onde queremos que progrese. Evidentemente isto non sucede no cento por cento das ocasións porque o rival xoga e ten a súa calidade. E Max a nivel mental mellorou moito de saber onde se ten que situar e sobre quen ten que presionar. Pero está a darnos moito en ataque. Os seus movementos en profundidade, os seus desmarques fan que os demais poidan xogar moito máis cómodos. Saber os equipos contrarios ou entender que poden ter ameazadas as costas tamén xera esas dúbidas. Os demais tamén xogan moi cómodos ou máis cómodos tamén pola presenza de Max. E se de cando en vez adórnao con algún goliño que nos dea a tranquilidade, encantados".
Conclúe que os dous futbolistas "utilizan moi ben as súas ferramentas, os seus recursos. Un ten un físico de elite, de máximo nivel. De caste vénlle ao galgo porque estamos a falar do fillo de posiblemente o mellor porteiro da historia do balonmán. Por tanto xa ten unha xenética moi determinada cara á o deporte de alto nivel, de alta competición; e ao outro (a Rubén) fáltalle o físico, porque é unha obviedade. Se non, non poderiamos gozar del porque estivese en Qatar. Estamos a falar dun xogador que ten unha categoría futbolística moi por riba do que é a media".
