Ao Dépor que tanto quixemos, por Orfeo Suárez
O equipo que fixo posible a utopía, que retó desde unha cidade pequeñá o poderoso bipartidismo do fútbol español, paga agora a factura daquel desafíou. O gasto do Superdepor dejó unha débeda que o Depor rea
Lendoiro era, ata esta tempada, o decano dos presidentes de Primeira. Foi un avanzado aos seus tempos, hábil nas negociacións, con coñecementos de fútbol, dada a súa condición de adestrador, e, sobre todo, cunha autoestima moi valiosa nunha terra e un club que o necesitaban. Anticipou o que sería o Depor co Liceo de hockey patíns fronte aos colosos cataláns deste deporte, e, unha vez consumado o ascenso, en 1991, empezou a construción do Superdepor, baseada nunha gran visión para as fichaxes e a temperanza dun técnico da terra, Arsenio Igrexas.
Despois do trauma do 94, do penalti fallado por Djukic, 'ou bruixo', na súa casa da Coruña, díxome unha frase que anunciaba o seu final de ciclo: "A final de contas, perder é máis humano que gañar". Era certo, pero non para Lendoiro. O dirixente renovou o equipo, contratou a Irureta e chegaron dúas Copas, unha Liga e unhas semifinais de Champions, perdidas ante o O Porto de Mourinho.
Despois de todo aquilo, a crise, a débeda, o acoso político e, probablemente, certa teima persecutoria desenvolvida polo personaxe. Sabía que a partir de entón, os seus títulos serían os millóns que descontase dos números vermellos en cada exercicio, e a iso empregouse. Lotina, como antes Caparrós, aceptaron pilotar o barco durante esta dura etapa. Lendoiro nunca os cuestionou publicamente, aínda que é evidente que percibiu as dúbidas do técnico vasco na última tempada. Lotina sempre soubo que ao seu equipo, ademais de calidade, faltáballe callo, experiencia, e por iso temía chegar a un desenlace como o que se deu.
A recuperación, seguramente, xa non lle corresponderá, e aínda que é inevitable que un descenso marque un currículo, o seu traballo debe observarse sen perder de vista a conxuntura. Lendoiro dixo que agora é momento de traballar para devolver ao Depor ao seu sitio, e ata este Valerón otoñal mostrou fidelidade ao equipo que llo deu todo. Un xesto fiel á herdanza daquel Depor ao que tanto quixemos.
http://www.elmundo.es/blogs/deportes/libredirecto/2011/05/22/al-depor-que-tanto-quixemos.html
