Fixo un xogo alegre e rápido sobre un campo encharcado. Ao superarse o 3-0 soaron mesmo olés! para os coruñeses. Fronte ao Langreo xurdiu o Deportivo que gusta pois, efectivamente, fixo un fútbol alegre e rápido sobre un campo encharcado.
Cumpriu o seu obxectivo o cadro branquiazul, venceu e convenceu plenamente, coa particularidade de que puido remontar aquel tres a cero que padecera o 6 de outubro pasado no Estadio Ganzábal. Aínda que para Irulegui non ten ningún significado o revanchismo no fútbol, o certo é que os seus homes se tomaron cumprido desquite da primeira derrota padecida na liga.
Sucedeu nesta ocasión que o cadro máxico coruñés funcionou con precisión. Rivas, Juan Carlos, Vales e Muñoz constituíron un bloque de indubidable eficacia na súa manobrar.
O mando no centro do campo exercérono desde o primeiro momento. Influíu tamén niso, hai que dicilo, o repregamento do rivais pero non é menos certo que as xogadas trenzadas polos herculinos encadeáronse baixo o signo da exactitude.
É posible que a grave lesión padecida por Jaime influíse no ánimo dos seus compañeiros. O contratempo produciuse de forma fortuíta ao primeiro de vez...
Gañou o Deportivo con todas as da lei, xustificando a súa condición de líder. Non concedeu tregua en ningún momento aos seus adversarios, aínda que se seica por mor de producirse os dous cambios nas filas locais, baixou un pouco o ritmo de xogo, sen que por iso tivese facilidades no seu labor o cadro que prepara Manuel Adoitar...