Miguel Llorente, que onte xa dirixiu o adestramento do Deportivo ABANCA, compareceu ante os medios de comunicación na sala de prensa de Abegondo.
O técnico deportivista explicou que "o venres 18 de marzo vénme Ana González e transmíteme que quere deixar o equipo, tema depresión, tema de que non se sentía cómoda... Eu dígolle que se tome dous días de descanso porque entendo que tamén a situación que estamos a vivir non era a mellor. Son 6 partidos sen gañar e entendo a súa postura. E que o martes falabamos e dicíame que decidira. Ese mesmo martes eu tiña reunión co Club para ver como estaba a situación, a ver se podiamos mellorar algo ou en función de resultados, e o club notifícame que Ana González decidiu deixar o cargo. Ese mesmo día chego aquí a Abegondo cos meus compañeiros e as xogadoras xa teñen unha carta que lles deu Ana González, que eu aínda hoxe en día non sei que puña porque a min non me pasou ninguén, ninguén ma leu. Por tanto eu sei que hai unha carta pero non sei que pon esa nesa carta. Ao día seguinte chega un mail ao código ético do Club, que entendemos que é moi similar a esa carta. É un mail anónimo. Entón por mor diso, creo que con sentido común, o Club apártame porque ao final é o protocolo. A partir de aí ábrese unha investigación que me dixeron que foron de 25, 26 persoas sobre este tema, preguntándolles actuacións que se supón que podería ter eu. Esta xente ha ir falando, ha ir contestando as preguntas que lle facían. Iso é o que pasou. Pasaron 10 días e resolveuse que ao final eu non cometín ningún acto irregular, que atenta ao código ético nin atenta contra ninguén e por tanto, volvín a adestrar e onte adestrei por primeira vez; obviamente volvendo á normalidade, pensando no seguinte partido".
Asegura que estivo sempre "tranquilo porque sabía que fixen as cousas como tiña que facelas, pero considerei oportuno ser paciente, dar tempo ao tempo ata que as cousas aclarásense. Así foi e estou tranquilo e contento".
Quere dar as grazas "obviamente aos meus amigos e á miña xente próxima que estivo en todo momento pendente. Sabía que ían estar, pero nestes momentos está ben saber que están e agradézollo. Ao Club porque se comportaron moi ben desde o sentido común. Non adoita pasar no mundo do fútbol e aquí volveume a sorprender. Ao meu staff, Carlos, Miguel, Suso que chegou agora, e Fran que me decatei que está en China. Sabían o que viviramos, sabían quen son eu, como son e en todo momento apoiáronme, escribíronme, me han ir informando e iso non ten prezo. Atopar xente honesta, leal e fiel ao teu lado non ten prezo".
Tenta transmitir "empatía cara ás xogadoras. Eu entendo que o día que eu chego ao vestiario a elas leulles unha carta, volvo repetir que aínda non sei que pon, pero que lles enfada moito e entendo perfectamente a súa situación e a súa reacción. En min é unha persoa na que confían e teñen agarimo ou confiaban. A condición de que chégueche unha persoa dicindo, depende que cousas de min, pois entendo que se enfadasen moito e que a súa reacción fose a que foi. Eu posiblemente tería a mesma porque píllache por sorpresa, non o esperas e queiras que non entendo a súa situación".
O adestrador branquiazul fai autocrítica: "Son unha persoa que me gusta o tema do liderado, gústame adestrar porque me gusta a xente, gústame xestionar grupos e desde logo hai algo que teño que mellorar porque se isto pasa nun equipo meu hai algo que eu estiven facendo mal. Fago autocrítica, estou a darlle voltas... Se desde o Club permítenmo tendo a man a Ana González para falar con ela, porque eu o que quero é aprender, non quero outra cousa. Non gardo ningún tipo de rancor. Téndolle a man porque entendo que hai algo que puiden facer mellor. Por tanto o único que quero é aprender e seguir formándome e seguir sendo cada día mellor adestrador e mellor persoa".
Mostrouse sorprendido porque "Ana González foi un membro do noso staff desde o primeiro día até o último, que nos pilla por sorpresa, porque a nós en ningún momento díxonos o seu malestar. Non nos dixo que se sentise mal. De feito todos os xoves iamos comer xuntos. Pillounos por sorpresa. Obviamente ás xogadoras porque elas vía a relación que tiñamos, pilloume por sorpresa a min e pillou por sorpresa aos compañeiros. Descoñecemos cales foron os seus motivos. Ti podes estar descontento nun ambiente de traballo, pero o modus operandi non é o que procedeu ou o que fixo. Por tanto, sorpresa total cara ao seu comportamento".
Quixo ademais facer unha reflexión "para a sociedade ou para a xente que segue os deportes ou para quen considere de como se pode facer tanto dano á persoa. Eu pasei dúas semanas moi malas, que agora me sorprende que poida estar a falar agora mesmo porque foron dúas semanas complicadas. Sei que fixen as cousas como tiña que facelas. Eu non me merezo isto. Non me merezo isto; nin eu nin ninguén. Somos xente que investimos moitas horas, que traballamos desde o corazón, que traballamos desde a emoción, desde a paixón e ninguén se merece isto".
Miguel Llorente desvela que recibiu "mensaxes de ameaza de morte por Instagram, por un mail anónimo onde se me atribúen cousas que na miña vida dixen nin fixen. Acúsaseme de maltratador psicolóxico, de acosador laboral, de cousas moi feas e moi duras que a xente que me coñece sabe que de ningunha maneira me achego a iso. Vinme envolvido en titulares en redes sociais de escándalo sexual cando o Club foi o primeiro en ratificar que así non era e que tampouco era un tema violento. Quero facer unha reflexión para todos de mirar un pouco cara adentro e facer autocrítica e pensar que necesidade temos de lapidar a unha persoa que non sabemos exactamente que é o que fixo. Non temos ningún tipo de información. Non temos ningún tipo de probas e aínda así, tentamos afundirlle até o máis fondo que se poida. Todo o mundo temos que facer unha reflexión, as redes sociais son para o que son, pero non pode ser que eu escoitase depende que titulares, que escoitase depende que comentarios e non pode ser que eu reciba mensaxes de ameazas de morte en directo por Instagram".
Conclúe que "todos nos equivocamos, todos podemos mellorar. Isto é unha aprendizaxe, sen ningunha dúbida. Sempre vexo o vaso medio cheo e sígoo vendo. Son unha persoa forte, son un sobrevivente, pero hai que ter coidado porque non todo o mundo é así e podemos esnaquizar unha vida laboral e o que máis importante, unha vida persoal, tanto a min como á miña familia, como os meus seres máis próximos".
Finalmente, subliñou que nunca pensou en marcharse: "Non podo expoñerme dimitir cando realmente eu vin aquí coa ilusión intacta, con ganas de subir, con atopar un equipo como o que teño".
E advertiu que, a 4 puntos do liderado, "só quédanos gañar todo o que nos vén por diante. É verdade que se nós perdemos, perde o resto. Se nós gañamos, gaña o resto. Pero hai enfrontamentos directos de aquí á última xornada. Entón podería pasar que nós aínda podamos picar nalgún momento e aínda así conseguir o obxectivo".
