Para o Deportivo... <nl/>Falto de moito titulares non puido contra o Málaga 0-0
Se quedaban algunhas dúbidas estas disipáronse claramente despois do empate a ceros contra o Málaga. O ascenso, un ano máis, era imposible. Con todo a fortuna non estivera co Deportivo, como tantas veces naquela tempada. As baixas foran numerosas e o d
DEPORTIVO: Canedo; Pardo, Piris, Vituco, Piña, Ballesta; Piño, García, Vales (m.17 Rivas); Coco e Pousada.
MÁLAGA: Humberto; Ardez, Martínez, Aido; Uriarte, Requejo; Quevedo, Migueli, Esteban, Vilanova e Cervera (m.9 Santi).
Hai que comezar esta crónica dicindo que para o Deportivo outra vez será. Estamos a referirnos ao ascenso porque aínda que o rigor matemático non lle descartou de forma definitiva, non cabe dúbida de que soamente de milagre pode xa alcanzarse un do tres primeiros lugares da clasificación, que son os únicos que dan dereito a ese ascenso que aínda que ninguén llo propuxo como meta ao comezo da tempada, non o é menos que estivo ao alcance da man perdéndoo máis por deméritos propios que por méritos dos demais.
Fronte ao Málaga, o Deportivo tiña unha das súas últimas bazas a xogar. Gañando, quedaba aínda a esperanza de poder sumar puntos fose e superar ao terceiro en discordia que era precisamente o Málaga. Pero había que gañarlle e se é posible superar o 2-0 adverso de ?A Rosaleda?. E o Deportivo ?xusto é dicilo- expuxo o partido armando o xogo perfectamente atrás para o asalto das liñas do Málaga, atento sempre ao perigo dos seus contraataques.
(...) Pero indubidablemente facía falta que a dianteira branquiazul acertase á hora da verdade. E ese acerto fallou en todo momento. Houbo oportunidades moi claras que se foron ao limbo. Houbo dominio acreditado por ese dezaseis saques de esquina por catro dos contrarios, pero hai moito tempo que os córneres deixaron de ter perigo e o seu lanzamento é nulo á hora de subir ao marcador.
Pola súa banda o Málaga, veu realizar o que se deu en chamar ?o seu partido?. Sen concesións á galería, controlando o balón moito tempo aínda que soamente nunha oportunidade atopase oco (...).
O equipo coruñés, aínda cos mesmos homes, mostrou unha forma distinta en canto á concepción do xogo, mellorando actuacións anteriores pero con esa terrible lagoa da falta do home realizador que poida aproveitar o xogo que se xestou no medio do campo ao que por fin se dominou desde o principio. Pero, repetimos, pouco importa dominar, mandar e querer, cando ese domino, mando ou vontade, non atopa o home realizador que sexa capaz de converter en goles todos os esforzos do conxunto. E non hai que esquecerse que no fútbol, o que priva é o gol xa que só con eles poden chegar os puntos.