E é que Juan Acuña, o mítico Xanetas, foi o mellor porteiro da Historia do Deportivo, un dos mellores de España e polo tanto de Europa. Un gardameta que, aos 16 anos, case de neno, gañouse a titularidade e que ao pouco tempo xa se converteu para os mellores dianteiros da liga española no porteiro máis difícil de bater.
Basilio, Zarra, Araujo, Martín, Campanal e moitos outros sabían que Xanetas nas súas boas tardes era imbatible. O temperamento do mismísimo Chacho chegaba ao paroxismo cando nos propios adestramentos do Deportivo desesperábase con Acuña e preguntáballe aquilo de ...pero como puideches parar ese tiro se era imparable?..., mentres Xanetas ría.
E é que Juan Acuña se converteu o mellor gardameta da súa época. O mesmo que lle deu ao Deportivo catro trofeos Zamora, que ben puideron ser denominados trofeos Acuña xa que, foi o histórico gardameta do Español quen persoalmente chegou a proclamar de forma pública a Xanetas como o seu herdeiro.
Efectivamente, Acuña foi o porteiro menos batido entre as tempadas 1941-43 e as 1949-51; o segundo ?porteiro? con máis trofeos Zamora ás súas costas despois de Ramallets. E tras o ronsel de Acuña, como gran paterfamilias de toda unha xeración de guardamallas, viñeron os Otero, Buyo, Agustín, Miguel Anxo... que deron orixe á chamada ?escola galega de porteiros?, reputada entre as mellores do fútbol europeo. Sen Acuña, aquela escola nunca existise.
Un xogador, e iso é o máis importante, que como persoa sempre tivo a ben exercer de deportivista, desenvolvendo o seu case vinte anos de vida deportiva de forma íntegra no Club coruñés. Cando lle preguntaban a que equipo gustaríalle pertencer, contestaba coa mesma axilidade e contundencia das súas paradas: ?...ao Deportivo... sempre ao Deportivo?.
Un socio máis que realizaba longos paseos pola tribuna nos prolegómenos dos partidos de Riazor, onde acudía sempre que podía. Un home, polo demais, humilde, traballador, ponderado...; din, os que lle trataron, que todo un modelo como persoa.
Por todo iso a inmensa sombra de Don Juan Acuña seguirá estando presente por sempre nun estadio que tivo o inigualable prestixio de albergar a un dos mellores porteiros do fútbol mundial.
