José Luís Gómez, Director do Xornal de Galicia, ve unha A Coruña 'en horas baixas, salvando o Dépor'

Quizá o din porque Caixa Galicia vai diluírse con Caixanova nunha aventura incerta cuxo primeiro patrón será Xullo Gayoso, o seu adversario de toda unha vida. ¿Pero crese alguén que realmente Méndez se vai? Iso aínda haberá que velo...

A José Luís Méndez achégaselle o final da súa longa traxectoria como director xeneral de Caixa Galicia, entre outras cousas porque a súa gran obra financeira vai diluírse nunha fusión con Caixanova, onde o seu adversario de toda unha vida, Xullo Gayoso, terá a oportunidade de retirarse mandando en Vigo ¡e na Coruña!; é dicir, no que el chama “o Norte” ou “Coruña”, a secas. Custa crer, a verdade, esta nova faceta de Gayoso e custa crer que se vaia Méndez, a forza do líder, e que ese José Luís que leva dentro estea tan calado, cando a el ninguén calou nunca. Tamén custa explicar o que el non quere explicar. E é que a José Luís Méndez leváronllo por diante desde a política, aproveitando algunhas circunstancias financeiras adversas.

É pronto aínda para valorar a súa traxectoria. Por dúas razóns: unha, porque falta perspectiva, e dúas, porque aínda non terminou. ¿Entón non se vai? Hai persoas que non se poden ir, nin saben irse, polo menos sen contar que pasou o que pasou, como diría nun caso así o entrañable avogado coruñés don Manuel Igrexas Curral.

Méndez tivo dous “amigos” neste proceso da fusión que abrazan como o oso, tamén tivo amigos sen comiñas e, por suposto, competidores e inimigos. Algúns, importantes. Agora, José Luís Méndez está a piques de cumprir os 65 anos e xa pode xubilarse pero, por moitas cousas que lle separen de Zapatero , seguro que está disposto a atrasar o cobro da pensión, asumindo por anticipado a nova doutrina do Goberno e, en especial, de Pepe Branco. El adoita ter detalles así, non todos eles comprensibles polo gran público.

Se algún día fala, que é o que esperan uns e outros, pode montarse unha boa, pero non parece que vaian por aí os tiros do louro de ouro. Xa fala bastante cos seus reiterados silencios.

Máis problemas teñen outros. Sobre todo os que viven á súa conta e agora han de negociar con Xullo Gayoso un infinito dáme algo. E non só eles. A Coruña, non nos enganemos, ten un problema. Tanto pola perda do seu indiscutible liderado financeiro como pola suma do seu caso ao doutros membros do lobby. Foise Meilán, caeu Paco, José María dá de si o que dá de si, e agora Méndez colócase en caseta by. ¿Quen se ía a imaxinar semellante cousa? E, o que é peor, ¿en que cabeza cabe que sigan en pé Lendoiro e Gayoso, a quen os desapiadados ataques de La Voz de Galicia só rozáronlles un pouco o flequillo?

Son horas baixas para “A Coruña”, que á súa parcial decadencia –salvando o Dépor, por suposto– suma o feito de ver como en Vigo agora hai alcalde e poder financeiro, da man de Abel e de Xullo . Son tempos novos, de cambio, onde todo parece indicar que polo menos a curto prazo nin haberá pelotazos nin tan xenerosas maneiras de vivir do conto. Si haberá, pola contra, oportunidades para esoutra gran Coruña que se esconde detrás do discreto Amancio Ortega, alleo aos caprichos do vello lobby. E é que xa se sabe: o progreso chegou co mercado aberto e non con capillitas. Máxime na Coruña, que é unha cidade genuinamente laica e democrática.