Anteriormente tivo lugar a operación político-mediatica para facerse co
Compos, do que fun accionista e testemuña. Como non puideron levala a cabo
cargáronse a Caneda, afundiron ao Compos e pagárono duramente todos os
accionistas, socios e afeccionados pero tamén a cidade de Santiago de Compostela
e a súa comarca. Agora terán que pasar moitos anos para que o
Compos volva ser o que foi e xa veremos se o consegue.
Con todo, o do Dépor de Lendoiro, ao que o adestrador Caparros (e
outros grandes expertos, responsables e profesionais do fútbol tanto
español como internacional) acaba de atribuírlle un dez e descubrirse pola
súa xestión e capacidade de traballo e dedicación para pór en marcha outro
proxecto ilusionante a pesar da contra completamente inxusta e descomunal
por terra, mar e aire que sofre; como diciamos, o do Dépor de Lendoiro é
moito peor, pois, os éxitos obxectivos conseguidos polo Depor, por un
equipo co historial como este, (os éxitos) de competir ao maior nivel
tanto nacional como internacionalmente (estar cinco anos seguidos na
Champions o que non conseguiron equipos moitos mais grandes e con moita mais
historia e potencial) e a súa palmares (Liga, Copas de Rei, Supercopas e
presenza en Europa), ademais de manterse en primeira cando outros equipos
moito mais potentes baixaron ou están por baixo, non ten precedentes no
fútbol español e internacional.
O cal é moito máis meritorio, pois, conseguiuno un equipo, como o Dépor
de Lendoiro, sen ningún palmarés, sobe e baixa, sen medios e
infraestruturas, que, ata a chegada de Lendoiro, estivera mais tempo
en segunda (e terceira) que en primeira, cunha contra
político-mediatico-oligárquica impresionante e sen parangón, e cando outros
equipos, os que mais veces estiveron en primeira división e/ou teñen mais
títulos (Celta, Oviedo, Xixón, Santander, Valladolid, Real Sociedade, Bilbao,
Betis, Sevilla, Valencia, Zaragoza, Español, etc.) como os que nunca baixaron
nos 75 anos de liga española (Madrid, Barcelona e Bilbao. Levo
tempo facendo un estudo sociolóxico, económico e cultural do fútbol
español) contaron e contan con grandes apoios políticos, mediáticos,
empresariais, sociais, etc.
Creo que os afeccionados, socios e accionistas do Depor, os coruñeses non
poden deixarse intoxicar, desinformar, manipular, instrumentalizar,
contaminar, levar ao horto por unha operación
politico-mediatica-oligárquica que vén levando a cabo desde hai
tempo e que busca ou ben facerse co Dépor, incorporalo ao resto de instancias,
organismos, circuítos, redes, infraestruturas, instalacións,
servizos e espazos que controlan ou ben afundir ao Dépor e desestabilizar,
deslegitimar, desprestixiar e, mesmo, liquidar ao seu presidente Lendoiro (á
súa familia) e á súa directiva, e que, con moito, bo traballo e apoio da
afección, foron os que o levantaron e levárono aos maiores éxitos.
A brutal cazaría, que se iniciou con gran forza mesmo cando o equipo non
estaba en zonas de descenso, chegou a tales extremos que, para liquidar
a Lendoiro e a súa xente presionaron moi forte e insistentemente a anunciantes,
empresas, partidos e institucións varias, a políticos,
reitores, profesores, intelectuais, profesionais, xentes da xustiza e
outros campos. A cousa chegou ao delirio de presionar ata a humildes
quiosqueros.
O problema é que Lendoiro é unha persoa, é un profesional, é un xestor
que se dedicou e segue dedicando en corpo e alma ao Dépor, mañá,
tarde e noite, todo o tempo necesario e mesmo cando dorme, cando os
demais están de vacacións ou facendo outras cousas (e polo que cobran moito
mais e con resultados moito peores. O problema é que en España leva a
lema: o éxito meu é o fracaso do veciño, do outro e canto mais triunfa
mais fracaso eu, por iso é polo que haxa que liquidalo. Hai bastantes traballos
psico-sociolóxicos sobre este tipo de acción social), que coñece como ninguén
o fútbol por dentro e grazas á súa inmensa experiencia futbolística
adquirida ao longo de toda unha vida e estando sempre no tallo, sen
ningunha facilidade e cunhas condicións moi difíciles. A pesar diso, destas
duras condicións comparativas gañoulle en bastantes ocasións, en fichaxes
e noutras moitas operacións, a equipos moito mais grandes e cun
potencial infinitamente maior.
Por iso, e a pesar de tan indigna e inxusta cazaría, Lendoiro (que non hai
que esquecer que sempre, polo ben do Dépor, buscou o acordo, o
dialogo, a negociación) non vai tirar a toalla como queren algúns para que
así poidan controlar devandito equipo e incorporalo a algunha das grandes
operacións urbanísticas, político-mediatico-oligárquicas en marcha.
Operacións ás que, lamentablemente, apúntanse sempre pescadores en río
revolto, oportunistas, desleais e/ou traidores (algúns moi beneficiados
polo Dépor e aos que apoio activa e xenerosamente Lendoiro cando se pedía
a súa cabeza) que só están ás maduras, que saben que así poderán
sacar tallada e que, se as cousas van mal ou moi mal, como en Xixón e outras
partes, o Estado central, autonómico, local farase cargo, gastase miles e
miles de millóns de pts. (mais de 5000 millóns) e non pasase absolutamente
nada, ninguén pedirá contas, non haberá campañas
politico-mediáticó-oligárquicas-nomenklaturistas, linchadoras, etc.
En fin, hai pouco na prensa económica española saía unha valoración
bolsística dos equipos españois e o Depor figuraba cunha valoración
de 180 millóns de euros entre os 10 primeiros de España.
Por suposto, e xa o dixen moitas veces, creo que ao Depor, o seu
presidente, xestión, directiva, etc. hai que criticalos, como ao resto das
institucións, incluídos os medios de comunicación, os grupos
mediáticos (as axudas, créditos, contratos, subvencións, concesións, etc.
que reciben por diferentes vías do Estado central, autonómico, local,
etc.), pero de forma honrada, positiva, civilizada e rigorosa, sen caer en provocacións
e, sempre, para mellorar as cousas.
Creo que a crítica non debe servir para pór en marcha unha política de terra
queimada, de enfrontamentos violentos e hipercrispados, de liquidar,
linchar a Lendoiro (á súa familia) e á súa xente como sexa e aínda que iso
supoña a liquidación, o afundimento do Dépor. Dépor que con Lendoiro e
a súa xente deulle á Coruña, á súa provincia e a Galicia a maior proxección
nacional e mundial, e que pode seguir dándolla, creando as condicións
para facelo posible de novo e canto antes.
Seica outros equipos, e bastantes moitos mais grandes que o Depor, con moitos
mais medios, apoios e cun palmares mellor, non pasaron por crise
moito maiores, non baixaron, non se afundiron e sen a contra brutal, tan
inxusta e de xogo sucio, tan pouco deontolóxica mediática, política,
profesional e socialmente como a que vén sufrindo o Depor de Lendoiro e
durante tan longo tempo?
Nin A Coruña nin Galicia nin os seguidores do gran equipo coruñés presentes
en toda España e no mundo, e para facerlle o xogo a uns interesados,
oportunistas e sen escrúpulos, merecen que se afunda o Dépor. Os que así o
cremos debemos mobilizarnos de forma rigorosa e responsable, cos medios
de presión civilizados que temos ao noso alcance e sen caer en provocacións..
Fdo. Miguel Cancio, economista e sociólogo, profesor de Sociología,
Sociología da Empresa e Socioeconomía do Desenvolvemento e os Movementos
Sociais da Facultade de Ciencias Económicas e Empresariais de Santiago-Universidade
de Santiago de Compostela (Galicia-España)/ 04-06-07/
Pagina web: www.miguelcancio.com
