O Deportivo, sen chegar á categoría histórico punteiro, presentou un historial moi respectable pola súa antigüidade, sen grandes fazañas nin resonantes fracasos. Dando de cando en vez as súas badaladas cal a eliminación da Copa do Real Madrid no ano 1934 en tempada en que os madrileños non coñeceran a derrota na liga; despois impuxéronse, no ambiente futbolístico nacional, os acordes da "orquestra Canaro"; conseguiuse un subcampeonato ligueiro...
Pero sobre todo a súa fama cimentouse naquilo de "equipo ascensor" en que case alternaba as tempadas en primeira e segunda de modo que a primeira víñanlle ancha e a segunda estreita. A súa moral nos descensos era granítica e ao ano seguinte estaba xa co seu posto recuperado na división de honra... Puiden comprobar as grandes simpatías con que conta o Club nunha breve viaxe a Barcelona. A pregunta que lle pasa ao Deportivo? formuláronma ducias de veces...
...Creo que todos os comentaristas barceloneses, vellos amigos, preguntáronme polo Deportivo dos nosos pecados. A última hora estaba feito un taco e saíu a verdade lisa e chaira, que é que non sei que o ocorre. Quedou gravemente ferido da á na tempada pasada e non puido recuperarse nin técnica nin economicamente....Pero ao regresar decátome da confortadora noticia de que o problema se abordou con firmes desexos de solucionalo... Pois a traballar como os de Fuenteovejuna.
