O Deportivo, en Pontevedra, xogou en plan campión
O partido de Pasarón foi a outra cara da moeda do que oito días antes, en Balaídos, ofreceran os xogadores do Deportivo. Aínda que non fomos testemuñas daquel, todas as crónicas coincidían en evidenciar a falta de garra e de xogo que existira no Deportivo
Pola contra, en Pasarón, desde o primeiro minuto púxose de manifesto que no campo só había un equipo e que ese era o Deportivo.Desapareceu o complexo do campo contrario e o Deportivo saíu a xogar en plan de campión, mandando en todas as ordes e levando sempre as rendas do encontro. Para maio dita dos coruñeses atopou moi pronto o camiño do gol e ao dez minutos xa levara dous á marcadora propia por medio de Rabadeira, ao rematar sen parar coa dereita un balón sacado por Piño ao lanzar unha falta, o primeiro, por obra e graza dun remate de cabeza de Castro, pola vella, martilleando o balón de arriba abaixo no medido centro de Piño que foi mortal de necesidade para o portal mal defendido por Sánchez.
Con estes dous goles temperáns que foron como dous mazazos para as pretensións do Pontevedra, o Deportivo afianzouse no dominio da zona central mediante o gran labor de Muñoz, computador e canalizador do xogo durante todo este período...No segundo tempo, e aínda que o Deportivo xoga máis a conter que a atacar, tamén o seu xogo neste sentido ten eficacia, superando ás accións ofensivas rivais, culminando todo iso en gol coruñés aos 35 minutos desta parte, que acabou materialmente coas ilusións dos granates que permitiu mesmo uns últimos inutos de intento de baile e conxelación do balón en espera do final do encontro...
