Óscar Cano, novo adestrador do Dépor, compareceu esta tarde por primeira vez na sala de prensa de ABANCA-RIAZOR após posar antes co Presidente, Antonio Couceiro, para os medios gráficos.
Estas foron algunhas das súas frases:
Diagnóstico do Dépor
"Creo honestamente, e non é por ser corporativista, que cando se fai un diagnóstico do que lle ocorre a un equipo hai que partir de como está ese equipo a nivel emocional en relación ao que son os seus obxectivos e o que é a súa realidade. Todo o que digamos agora que pode estar a facer ou que fixese mal o equipo poderíano dicir tamén de min no caso que fose eu o técnico destituído. Por tanto, máis que falar do que aconteceu aquí cara atrás quero ver aos rapaces, quero ver cal é o seu estado de ánimo e quero ver o que poden dar de aquí en diante pero non desde o punto de vista de anunciar ou denunciar aquilo que se fixo mal até agora, senón seguramente moitas das cousas que se fixeron até agora comigo non se farán e faranse outras mal, que poden ser perfectamente criticables. Voume a centrar no que hai de aquí en diante, en velos, en observalos, en ver que me din as súas condutas e a partir de aí tratar de que o Dépor faga o mellor fútbol posible para gañar os partidos que require o feito de ascender".
Chamada do Dépor
"A opción ocorre o luns á mañá. Imaxínome que o facemos todos por defecto, cando non estamos a adestrar, imos ver fútbol por toda España e neste caso, o bo é que estabamos máis preto da Coruña que se estivese na miña localidade de nacemento, onde vivo, en Granada. Pillounos por Madrid porque tiñamos outros temas relacionados coa formación, para participar como profesor nun máster, xorde a chamada e o coche vén só. Non tivemos nin que poñer o GPS porque o coche asumiu que tiña que dirixirme e fíxoo perfectamente. Cando un club desta dimensión chama á túa porta, sinceramente o primeiro que pensas é que vas chegar e que che toca a ti triunfar".
Liñas mestras do seu Dépor
"As liñas mestras son as liñas dos mestres e os mestres son os que xogan ao fútbol e xogan coas súas capacidades, non co que eu lles podo dicir. O que nós imos tratar é de detectar onde están esas grandes liñas que están entre eles, en como interactúan, en que formas teñen de interactuar e ser moi naturais co que propoñemos, que cada un dos xogadores que conforman o cadro do Dépor sexa el mesmo e para iso temos que cohesionar, falo futbolísticamente, á xente, relacionala de tal forma para que emerxa iso que cada un é e que cada un demostrou nos seus anteriores equipos e aquí tamén no Dépor en temporadas pasadas. A ver se somos capaces de tocar esa tecla, de saber como relacionalo no campo para que Rubén sexa o mellor Rubén, Mackay o mellor Mackay, Lapeña o mellor Lapeña, Jaime, Raúl, Quiles e todos os demais compañeiros, que poidan ser aquela mellor versión de si mesmo. Eu non teño liñas mestras. O primeiro que fago é identificar onde está ese produto que teñen que ofrecernos os xogadores, porque se eu veño aquí querendo xogar dunha maneira e o equipo non pode facelo, evidentemente estareime equivocando. O que si podo dicir é que hai un gran cadro, diso non cabe a menor dúbida, e dívolo un profesional que leva 22 anos adestrando, a maioría deles nestas categorías. E o equipo agora mesmo podo dicir que, durante a súa confección, porque teño moitos amigos que pertencen a direccións deportivas, adestradores doutros clubs que comparten connosco categoría a calquera deles pregúntaslle ou lle preguntaba entón e agora, e din que queren a todos os xogadores do Dépor. Os demais clubs estiveron esperando a que o Dépor móvase e eu creo fixo un gran cadro".
Vimbias para ascender
"Non creo que haxa carencias. O que si hai é posibilidades ou marxe de mellora. Pero non o digo eu relacionado co Dépor. Se lle preguntas agora mesmo aos responsables de confeccionar o cadro do Real Madrid ou do Barcelona, diranche que todo é mellorable. ¿Se co que hai pódese ascender? Obviamente. Por moita ilusión que me fixese a min adestrar ao Deportivo, que me fai como é obvio, se eu sentise que non hai unha opción real de ascender espérome na miña casa e espero ao proxecto que me permita poder ascender. Creo que se hai un proxecto estrela, que se hai un proxecto que de verdade conteña dentro de si mesmo unha alta probabilidade de ascenso chámase Deportivo. Evidentemente o paso do tempo e a chegada dos mercados, aí temos aos responsables de detectar se nos falta algo, se podemos optimizar algunha demarcación. Niso non debemos pensar porque hai vimbias suficientes como para competir contra os mellores e para gañar os partidos que nos permitan ascender".
Nivel do cadro actual
"Quero que alguén me diga con honestidade porque aprenderei, ¿a que non pode xogar o Deportivo? Ten xogadores que se queres xogar a unha cousa pode xogar. Se queres xogar a outra pode xogar. Hai un cadro repleto de grandes centrocampistas, con xente que ten bo pé para saír, con xente determinante relacionada coa área. A pesar de que nesta categoría non nos atopamos a goleadores que pasen dos 13, 14, 15 goles, este equipo ten moitos goles repartidos en moitos dos seus xogadores. Tanto os atacantes puros como as medias puntas son xogadores que teñen moito gol e acreditárono noutros clubs onde estiveron. A min paréceme un plantillón. Dígoo como o sinto. Se non me parecese non ía a faltar aquí á Dirección Deportiva, pero omitiría a miña resposta. Paréceme un plantillón. Asumo con total naturalidade dicilo porque é o que sinto".
Presión
"Sinto moitísima presión cando o meu fillo está malo, porque ademais sempre me adoita pillar lonxe de casa. Iso si que me presiona porque non sei se a miña muller está a contarme toda a verdade. Se non ma está contando para que non sufra porque estou moi lonxe. Non sei realmente o que está a ocorrer en casa e con iso si sufro. ¿Que se estou preparado? Levo 22 anos adestrando, nunca estiven nun club desta dimensión, obviamente pero estou afeito manexar situacións desde ben noviño. Sendo case un neno estiven no banco de Los Cármenes e na sala de prensa cun club que se chama Granada, aínda que non dirixía ao primeiro equipo. No Betis tamén hai unha presión no equipo B, Castellón con 14.000 socios, Salamanca con 14.000 socios. Creo que estou preparado, pero non eu, senón calquera adestrador está preparado para calquera tipo de esixencia, non? ¿Que adestrador non sentiría preparado? Onde hai dificultades é adestrando a outros equipos que están na parte baixa da clasificación, que non dispoñen dos medios nin dos recursos nin dos xogadores apropiados para conseguir o obxectivo. Ese si que está presionado, pero se vés e todo son facilidades, tes unha gran cidade deportiva, tes xente detrás que che apoia, que che facilita as cousas e tes un cadro con moitos dos mellores xogadores da categoría, iso xa prepárache para poder adestrar da mellor maneira posible".
Recuperar xogadores mentalmente
"É indisociable o emocional do futbolístico. O ser humano é unha unidade funcional. Non me podo quitar unha perna para ir ao baño, nin podo facer algo se non vai todo o meu ser niso. Hai unhas expectativas que son as que son, que temos que asumir con naturalidade e hai unha xente que está moi afeita vivir, a sentir e a transmitir esta grandeza ou a grandeza que ten este club. Non podemos obviar que nesta sala de prensa houbo xente tan importante como Jabo Irureta, Arsenio Iglesias e outros moitos. E neses vestiarios tamén houbo xente que algunha dela foi campioa do mundo. Ese peso levámolo. Pero si que é certo que nós temos que facer o suficiente para que desde Abegondo, a nivel interno, xérense as razóns a través das cales esta enerxía que non ten outro nome que masa social sexa unha enerxía que sexa favorable a nós. Ninguén sae da súa casa coa bufanda do Deportivo e coa súa familia a merodear ABANCA-RIAZOR antes dun partido e a introducirse dentro das súas entrañas para facer algo malo contra o seu equipo. Todo o mundo vén animar ou coa predisposición a animar. Nós témoslle que dar razóns para que esa enerxía sexa favorable a nós. Eu non sei porqué danlle tanta transcendencia ao tema da presión non. Son os meus afeccionados, van coa miña mesma camiseta. Teño que facer o suficiente como para que iso convértase nun valor engadido. Imaxínache nun club desta dimensión, con vintetantos mil socios, que practicamente na súa totalidade acoden ao campo. Creo sinceramente que é un tema emocional, de non empezar ben ou non empezar todo o ben que require a situación. Hai que entrar a saco e dicirlle aos xogadores miralo á cara e dicirlles: se ti agora mesmo estás en paro e chámanche 7 equipos, ¿a que equipo vas? Seguramente o primeiro que che digan sexa o Deportivo. Estamos onde queremos. ¿Hai algunha razón de peso superior a iso? Estamos onde queremos e temos, desde a nosa instalación de adestramento, xerar as condicións para que todo o mundo podamos fluír e estar encamiñados todos na mesma dirección. Eu vin ao playoff, a ver o partido contra o Linares precisamente e a min sorprendeume moitísimo unha cousa. A pesar de que o equipo non empezou ben, acabou goleando porque fixo unha hora de xogo moi boa, pero a primeira media hora non foi tan boa. Eu vin á xente cun ánimo... E isto non o vin en case ningún lugar. En calquera lugar cando empezas mal, empeza o son. E aquí non. E rapidamente a xente conectouse e levou ao equipo polo aire a gañar. O que temos que conseguir é que a xente vexa o que é real e o que é real é que todos levamos a mesma camiseta. A xente que está fóra, a xente que nos apoia, a xente que está dentro do campo, a cidade, os xogadores, o staff, o corpo técnico, o corpo directivo, a Secretaría Técnica. Todos imos coa mesma camiseta, por tanto, non podemos sentir presión daqueles que queren o mellor para o Club, porque nós tamén queremos o mellor para o Club".
Corpo técnico
"Van seguir os mesmos porque en primeiro lugar teñen unha capacidade e un valor acreditado xa ao longo do tempo. E iso que xa me comentaron, púideno corroborar hoxe na primeira reunión que mantivemos esta mañá con eles. Até me sorprendín do ben que traballan, do ben que están organizados, do claro que teñen cal é o obxectivo de todos. Leveime unha gratísima impresión dos profesionais que conforman o staff do Dépor".
#ANOSACANTEIRA
"Non teño un xuízo de valor sobre o nivel de #ANOSACANTEIRA. Xa me falaron onde están os xogadores de valor porque dentro da reunión, que foi moi extensa o luns, dedicouse moito tempo a falar do fútbol base. Iso xa indica que hai unha preocupación e unha ocupación por parte da Dirección Xeral e da Dirección Deportiva en tratar de detectar, identificar, apoiar ese talento que vén de abaixo. O sábado irei ver ao filial, irei a Abegondo a ver o partido e todo o que poida ver e valorar do fútbol base fareino dentro de que teño un obxectivo claro que é o ascenso. A min sempre me gustou ter en consideración a xente nova daqueles clubs polos que hei ir pasando".
Estilo de xogo
"O cadro ten un perfil, dentro de que evidentemente pode xogar a moitas cousas, principalmente polas capacidades, polas características dos seus xogadores. Sobre todo a xente de medio campo e a xente intermedia, a xente que está preto dos atacantes, é un perfil de xente que se asocia ben, de xente que pode entre eles xerar boas sinerxías que aproveite a xente que chega desde atrás e a xente que agarda na área a oportunidade para facer gol. Evidentemente nós temos que ter en consideración quen son os nosos xogadores. Despois evidentemente temos que ser protagonistas e para min ter o protagonismo no xogo ten que ver con que a xente saiba manexar aquilo que ten, aquilo que lle pertence, que o poña en disposición, a disposición do colectivo. Hai moito talento neste cadro e sobre todo como o que máis desexamos é a pelota, imos tratar en primeiro lugar de que ninguén nola quite e en segundo lugar, no caso de que nola arrebaten, que o equipo rival dispoña de pouco tempo do seu goce e goce. Iso é o que temos que ver, non só por quen forman o cadro, senón tamén polo lugar no que estamos. Nós temos que ser un equipo moi proactivo en todo o que teña que ver coa pelota, xerar o suficiente desequilibrio para que todos sintamos que o gol pode estar moitas veces moi preto e oxalá o obteñamos en moitas ocasións e sobre todo que o rival dispoña moi pouquiño da pelota. Dito o cal, o fútbol é tan grande, tan incerto e está tan encadrado nestas claves da incerteza que evidentemente partiría onde nos toque remangarnos, tóquenos traballar e eu quero que tamén o equipo estea preparado para iso".
Cambios de adestrador no Dépor
"Onte asinando o contrato, firmas un contrato que ten que ver coa benvida e coa acta de defunción. Pero non aquí, en calquera club. Desde o momento que asinamos quédanos un día menos que estar aquí. Non pertenzo a este contexto até o día de onte, por tanto non podo ter unha opinión excesivamente fundada sobre o que ocorre, pero teño a miña opinión derivada de todo aquilo que a xente expresa. Temos dúas posibilidades. Unha é quedarnos con que a falta de 7 minutos estabamos en Segunda División o ano pasado, con que cunha puntuación excepcional descendeuse e iso non vai volver a pasar no fútbol profesional, con que Djukić fallou un penalti... Con todo este tipo de cuestións que realmente forman parte da historia dun club. Eu prefiro quedarme co que está por facer. E o que está por facer, para min unha ferramenta impulsadora de todo o bo ten que ver con que temos un gran cadro, con que ninguén ten vintetantos mil socios, con que ninguén ten a posibilidade de xogar onde nós xogamos, con que ninguén ten a posibilidade de poñerse a camiseta que nós nos poñemos e con que ninguén ten a posibilidade de cambiarse diariamente onde se cambiou Arsenio Iglesias, Javier Irureta, Makaay, Manuel, Pablo, Fran, Valerón, Mauro Silva, Bebeto, Djalminha... Iso ten un valor. Coa queixa permanente de todos os que forman parte, non xa do club, senón da contorna, podémoslle preguntar, ¿de que equipo queredes ser? E vanche a dicir do Dépor. ¿A que equipo queres adestrar? Ao Dépor. Como me vou a queixar de algo que estou a desexar facer. ¿En que equipo queres xogar? Dislle a calquera xogador, eu no Dépor. Fillo meu, ti estás xa no Dépor. ¿De que che vas a queixar? Realmente o que temos que pensar é en positivo porque o demais non nos leva a ningún sitio. Introdúcenos nun camiño que é perigoso e que me arroupo coa melancolía, coa tristeza, co que pasou aquilo ou deixou de pasar isto outro que quería que pasase e acaba sendo unha escusa da que todo o mundo fala e todo o mundo repite e vai contaminando todas as paredes do estadio, todas as dependencias do que cheira a deportivismo e non pode ser así. Hai que coller ao xogador, hai que dicirlle como lle vou a dicir agora: escoita, con independencia do que eu che diga, ti tes que deixarche a alma no campo. E deixarche a alma no campo é que corras moito, que cando non teñas a pelota, que corras moito porque é o noso obxecto de desexo; e que o noso obxecto de desexo non o pode ter outro equipo porque é coma se entran e quítanche ao teu can ou ao teu fillo de casa. Iso é teu, non poden entrar calquera a manipular a aqueles obxectos que pertencen á túa vivenda. A partir de aí imos ver se somos capaces de xerar unha dinámica que teña que ver co que está por pasar e o que está por pasar é que este equipo ten que ascender e farao en maio ou en xuño, aparcámolo e o máis importante é adestrar ben hoxe; e cando adestrásemos hoxe ben, tentar adestrar da mellor maneira mañá e cando adestrásemos moi ben mañá a tentar que o sábado telos a todos dispoñibles porque hai un excelente corpo médico. E a partir de aí preparar o partido da mellor maneira posible. E ese paso a paso do que todo o mundo fala é o que nós temos que habitar se non proxectamos que xa estamos en Primeira División. E iso fódenos para que esas pequenas alegrías que teñen todos os equipos do mundo, parece que nós estamos impedidos en telas. Se eu mañá gaño un partido, por suposto que é a miña obrigación e moito máis estando nun club así, pero que me vou a alegrar. Eu durante estes meses como estaba en casa, sen equipo, a miña muller estivo traballando e eu hei ir a comprar, fixen para comer aos nenos, leveinos ás súas actividades. E cando a miña muller chegou non me pegou unha patada e díxome: 'fixeches o que debías'. Deume un bico e deume as grazas. Aínda que sexa unha actividade cotiá e que me pertence como pai das criaturas, tamén a fixen ben. Facer aquilo que tes que facer habitualmente ten que levar a alegría. Non podemos ter esta cara de todo o mundo aquí afundidos, que non ascendemos. ¿E que facemos? ¿Tirámonos agora mesmo polas xanelas ou poñemos sementes para tratar de poder ascender? Pero ascéndese adestrando hoxe. Non se ascende proxectando a miña mente a ese hipotético partido de playoff no que imos encher ABANCA-RIAZOR, ímoslle a gañar ao rival que veña... Non podemos proxectarnos aí. Hai que gañarlle ao seguinte rival e hai que adestrar moi ben hoxe e temos que encher isto de optimismo e vós, que sodes os que trasladades as noticias, a ver se entre todos polo voso Deportivo podedes proxectar, irradiar esa felicidade e ese optimismo e temos que ir cara a adiante. Polo menos diante miña, vouvos a pedir un favor, non faledes do que ocorreu e menos se aquilo que ocorreu é malo porque é que non quero escoitalo. Eu quero que me conte o utilero anécdotas de como era Djalminha nese vestiario, de como fomos capaces de gañarlle a non sei quen naquela final e porque fixemos aquilo que fixemos no Bernabéu. E iso hai que empezar a facelo. Para que o deportivismo volva gozar daquilo temos que concienciarnos todos de que a mellor maneira de saír de aquí é sendo optimista. Non abonarnos á almofada, que é a máis cómoda, da desgraza. Desde agora en diante non nos vai a ocorrer nada malo. Iso é o que vai ocorrer. Non nos vai a volver ocorrer nada malo".
