RCDeportivo RCDeportivo RCDeportivo
Skip to main content

Primeiro tropezo en Riazor contra o Calvo Sotelo (1-1)

Cuarta xornada de Liga e o Deportivo obtén o seu primeiro manchón en Riazor. Fronte ao Calvo Sotelo non se puido pasar do empate e os deportivistas situábanse no quinto posto e fóra das posicións de ascenso. Dábase a circunstancia de que o equipo petrolei

NON MERECEU O CALVO SOTELO O PUNTO QUE ARRINCOU EN RIAZOR

R.C.DEPORTIVO: Buyo; Pardo, Piris, Belló; Ballesta, Albino; Piño, García, Merlo, García Castro e Pousada.

Ninguén nos quitou un punto, pero deixamos de sumar un máis. O noso Real Club Deportivo tiña catro e agora son cinco, que debían ser seis se no fútbol imperase a lóxica. Pero esta vez veu o Calvo Sotelo, despregou o seu afán de loita, a súa garra e o seu adecuado fútbol e levou un dos puntos que, en teoría, debía quedar en Riazor. Así é este deporte, e así será ata a consumición dos séculos.

Foi un bo partido, que o R.C.D. iniciou cun xogo ofensivo callado de brillantez e de ?malograda eficacia?. Medios e dianteiros accionaban en beneficio de Merlo que xogaba entón en punta, esquivando tarascadas, ata que o home renunciou á posición avanzada e o dispositivo branquiazul rachouse. Os puertollaneros, que loitaban con enorme afán, aproveitaron a conxuntura para afirmarse e tentar a penetración, intentos para os que favoreceron a flojedad dos defensas laterais de casa (...). E o fútbol decaeu e non houbo goles.

Pero hóuboos despois: dous. O primeiro, do Calvo Sotelo, realización de Bautista con mediación do traveseiro e o seu rebote, e tres minutos despois, do Deportivo, obra moi laboriosa de Pousada. Quedaban por xogar trinta e seis minutos, tempo bastante para unha reacción positiva do equipo local. Os branquiazuis tentárona, empregándose con ganas de saír triunfadores e o seu adestrador botou ao campo a Piña, home defensivo, en substitución do interior García Castro. A pesar diso, o equipo apertou de firme pero non houbo modo de forzar a retagarda puertollanera moi asentada e favorecida pola sorte. Ata a madeira chegou a repeler un forte croque de Merlo.