O jumbo do Barça pilotado por Van Gaal logrou despegar do Bernabéu; pero o comandante holandés non funciona nin co automático e meteu ao seu equipo nunha zona de turbulencias que augura unha aterraxe dramática. Pide agora á inchada culé que lle bote moita espuma na pista do Camp Nou para non estrelarse contra o Chelsea e entrégase ás azafatas do persoal para salvar o pelello, despois de tratalas como a escravas e obrigarlles a escribir nun caderno máis dun millón de veces: «Si, buana». Mal asunto.
O dono da compañía bandeira, Josep Lluís Núñez, reuniu ao G-1 -un gabinete de crise integrado só por el- e aos seus teóricos asesores ordenoulles a procura da caixa negra se se produce a traxedia. E é que o mandamás azulgrana busca coartadas antes que verse obrigado a utilizar un pasaporte do fantasmagórico principado de Sealand para eludir as accións sincronizadas da Axencia Tributaria e dos cholitos da oposición que o comparan ao irredutible e chanchullero Fujimori.
O Madrid viaxou toda a tempada en avión hélice con Anelka de pirata aéreo e con destino sempre moi incerto. Indultado o gran autista francés por imperativo legal de Lorenzo Sanz, que necesita polo no escaparate antes de baixar a persiana, resulta que o díscolo dianteiro foi case determinante nunha partido clave para xerar máis ilusións.
Se soou a frauta e o pito de Mejuto na Romareda, por que non pode suceder o mesmo en Old Trafford fronte ao Manchester?, pregúntase a inchada de Chamartín. O Madrid pode alardear -sorpresa, sorpresa- de ser o equipo que menos partidos perdeu, pero os empates cotízanse pouco nesta Liga estraña e compulsiva onde xa circulan ás ocultas os maletíns.
A Real Sociedade do crecidito Clemente non necesita incentivos adicionais para animar o cotarro o vindeiro domingo na súa visita nada protocolaria á nerviosa A Coruña. Clemente, que humilla aos franceses de Tarifa, non perdoa nin aos vascos.
Jabo Irureta tamén é vasco e concibe o fútbol de forma tan conservadora como o ex volcán de Barakaldo que cre entrar en erupción só polo mero feito de tocarlle a cara ao devaluado e histriónico Luís Fernández.
