Entrevista a Paco Buyo. Promesa da escola galega de porteiros ( e 2)
[...Vén de onte] -É o seu pai celtista ou deportivista? -Deportivistas os dous. -En que condicións veu ao Deportivo? -Como profesional, e asinei por tres tempadas. Non quero facer referencia ás condicións económicas, porque soamente interésannos a nós. -S
-Cal estima a súa mellor virtude como porteiro?
-Áxil, con reflexos, e non dubido en saír cando é preciso. Tamén estimo que se colocar á defensa.
-Dígame un porteiro español.
-Direille dous: Iríbar e Miguel Anxo.
-Un estranxeiro?
-Maier.
-Que din de vostede os seus compañeiros?
-Anímanme moito. Mesmo Canedo e Andrés. Pórtanse todos de maneira formidable.
-Como lle tratan?
-Moi ben. Hai entre todos nós un gran compañeirismo.
-En que emprega o seu tempo libre?
-Leo e axudo en casa no que podo. Alá en Mallorca estivera nun taller de xoiaría para aprender o oficio, pero aquí deixeino. Gústame esta profesión.
-Cal é a súa máxima aspiración?
-Quero chegar a ser alguén a través do fútbol. Se en verdade teño condicións, quero aproveitalas ao máximo.
-Gústalle a popularidade?
-Desde logo. Pero non me ?emborracha?. Non quero tampouco que por ese camiño chegue ao orgullo (...).
-Preocúpalle este partido de presentación oficial na liga, o domingo?
-Non. Teño os nervios moi tépedos, aínda que a miña idade puidese dicir outra cousa (...).
-Será difícil a tempada?
-Moito. Hai varios equipos que se reforzaron e que aspiran a ocupar as primeiras prazas para ascender. Nós imos tentalo tamén.
-Ilusiónanlle os equipos grandes?
-Desde logo.
-Gustaríalle chegar a fichar por un deles?
-É unha lóxica aspiración.
