Hoxe en Depor Sport...<br>O Deportivo decide adiantar a homenaxe ao Superdépor

Dez anos despois de que o Superdépor gañase o primeiro título oficial na historia do club, a Copa do Rei de 1995, os artífices daquela fazaña serán homenaxeados ao final desta campaña. Xogadores, corpo técnico, servizos médicos... Todos. O club pretende estender o recoñecemento a aqueles que, en maior ou menor medida, colaboraron a construír un Deportivo máis grande.

Os dirixentes deportivistas aproveitan o adeus dos últimos dous representantes daquel Superdépor, Fran e Mauro, para homenaxear a todos os integrantes daquel equipo que, aínda sendo humilde, logrou atentar contra a hexemonía de Madrid e Barça e, de paso, sentou as bases para que o Deportivo convertésese no que actualmente é, un grande do fútbol español e europeo.

O club coruñés nunca foi partidario de realizar homenaxes a título particular. Por iso, esta festa de culto ao Superdépor é concibida como unha forma de agradecer, a todos por igual, a entrega dos que integraron un equipo que chegou a ser querido por toda España.

Despois de lograr o ansiado ascenso na tempada 1990-91, ao ano seguinte o Deportivo conseguiu a permanencia despois de superar ao Betis na promoción. Era o comezo dunha gran era. Apenas uns meses despois de xogarse a continuidade na máxima categoría ante o rival de mañá, o Depor comezou a instalarse na zona alta da táboa. Viña desde abaixo e por iso espertou as simpatías de afeccionados e mesmo rivais.

Tras liderar a liga 1992-93 durante moitas xornadas, o equipo de Arsenio terminou o campionato nun meritorio terceiro posto. Algúns falaron entón de moda pasaxeira e defenderon a tese de que aquela escuadra non tardaría practicamente nada en volver ser un equipo segundoxénito. O tempo quitoulles a razón. Dous subcampeonatos nas dúas campañas seguintes non fixeron xustiza á hexemonía que os coruñeses exerceron sobre os seus rivais. Na retina de todos os seguidores quedou gravado o episodio do fatídico penalti errado por Miroslav Djukic o 14 de maio de 1994.

Ao ano seguinte, o título de Copa do Rei cubriu polo menos en parte o baleiro que deixara aquela decepción sen precedentes. O Dépor gañaba á Valencia no Bernabéu e conseguía o primeiro título oficial na historia do club. A homenaxe que prepara a entidade branquiazul irá dirixido aos protagonistas daquela xesta, pero tamén a todos aqueles que, a principios dos anos 90, defenderon o escudo do Deportivo dentro ou fóra do campo.

Liaño, Voro, Djukic, Ribeira, López Rekarte, Donato, Nando, Manjarín, Fran, Aldana e Bebeto foron os titulares naquela final da Copa do Rei. Tamén xogaron Alfredo, o autor do gol da vitoria, e Claudio. No banco: Canles, Villarroya, José Ramón e Xullo Salinas. Tamén formaban parte daquel cadro de persoal Elduayen, Paco e o lesionado Mauro Silva.

Aquela escuadra dirixida por Arsenio Igrexas e Carlos Ballesta fixo da fortaleza como bloque a súa principal virtude. Era un equipo con maiúsculas e a súa unión dentro e fóra do campo posibilitou que competise de igual a igual cos clubs máis poderosos de España.

Unha cidade pequena como A Coruña comezaba a pasear o nome de Galicia non só por toda España, senón por toda Europa. A estrea continental contra o Aalborg danés marcou un punto de inflexión na traxectoria dun club que, unha década despois, acabaría acariñando toda unha final da liga de Campións e converténdose nun dos habituais na máxima competición continental.

A homenaxe servirá para volver reunir en Riazor a un grupo humano que xa se gañou un lugar de honra na historia do Real Club Deportivo. O de menos é que aquel equipo gañase unha Copa do Rei (a Supercopa chegaría xa con Toshack). O realmente importante é que aquel Superdepor marcou unha época e gañouse o agarimo dos afeccionados a base de traballo, corazón e humildade. Tres craves que foron a tónica dominante do primeiro equipo coruñés nos últimos anos.