O Raio ten a estraña capacidade de non sorprender a ninguén. As marxes de erro de Juande son menores que os do seu colega.
O Raio saíu como sempre: o seu cinco de atrás moi ordenaditos, Helder cabalgando sen descanso, Cembranos e Míchel I pensando por todos e Birlo bregando e pegándose co seu pai se é necesario.
Como sempre que pode no seu estadio, o conxunto de Madrid furgou nas súas bandas e por aí rabuñaba a parede móbil que vai trasladando o Deportivo polos campos de España.
Como o seu porteiro fronte a un sol ferinte, o conxunto galego non viu nada na primeira parte. Balóns a Flavio e ao Turu Flores, perder a pelota e a ver desangrarse as pernas de Mauro e de Manuel Pablo para protexer a casa.
Empuxando sempre co mesmo patrón, Birlo cabeceou cara á área grande. Luís Cembranos, que é máis listo que a maioría dos xogadores, adiantouse a pelota para encarar a Songo'ou; e nesas apareceu desesperado César. Chegou tarde e enganchou ao suízo, que se pegou unha costalada. Penalti dos de verdade e impecable disparo de Míchel I. Nada cambiou. O Deportivo seguía atrapado nos seus medos. Víctor, que é un xogador que mira sempre cara a adiante, puxo en apertos a Lopetegui. Foi un chispazo despois dunha xogada moi liosa e sen ningún sentido.
Sen o sol, o Depor atreveuse a apertar un pouco máis. A segunda parte abriu máis o campo e apertou polas bandas. Makaay andaba perdido e Turu se trababa sempre no último caneo. O Depor non tardaba nada en perder o balón, todas as súas arterias estaban obstruidas. Jokanovic non achegaba nada. Alguén debería explicar algunha vez cal é o segredo dun xogador cotizado desde hai moitos anos tan por encima das súas achegas.
A saída de Djalminha apertou ao Raio contra o muro. Foi máis psicolóxico que outra cousa. Iso é tamén o que teñen os bos: que cando non fan moito os de en fronte seguen preocupados.
O partido íase terminando sen moitas cousas que contar. Entrou Ferrón, un xogador estupendo, e pegouse tres carreiras enormes. Estíbariz cabeceou cara atrás, dentro da área, o saque dunha falta. Chegou Ferrón e machucou coa zurda.
Unha rifa por culpa de Flavio, un xogador moi deportivo, marcou o final dun partido menor.
Irureta insinúa que o Raio estaba primado
Javier Irureta insinuou onte tras o partido que o Raio Vallecano estaba primado por terceiros. «Os seus xogadores estaban sobremotivados. Non estou contento con algunhas circunstancias que se deron no partido», dixo o técnico, que non quixo profundar máis no asunto.
Con curmá ou sen ela, o Raio deixou ao Deportivo sen ningún punto. O medo achégase a Riazor e só o calendario, que lle permite disputar tres dos últimos partidos no seu campo, concédelle ánimos. Dentro de dúas xornadas, espéralle o derby galego contra o Celta en Balaídos. Os de Víctor Fernández non andan sobrados de puntos e, coa UEFA aínda no punto de mira, poden necesitar os puntos tanto como o Deportivo. Na seguinte xornada recibe ao Zaragoza, outro dos aspirantes á liga de Campións. Son os seus dous compromisos máis complicados. A liga podería estar decidida xa a falta de dúas xornadas.
O Celta tamén se cruzará no camiño do Barcelona. Será no Camp Nou na última xornada. É posible que xa non se xoguen nada. O que si llo xogará será o Atlético que, na xornada 35, recibirá aos azulgrana entre o desánimo, a furia e o recordo da Copa. O resto de partidos non deben resultar moi complicados para os de Van Gaal: Raio, Real Sociedade e un Sevilla de Segunda.
O Real Madrid é o que ten o calendario máis sinxelo. Racing, Arabés e Valladolid en casa e dúas visitas aos campos de Espanyol e Betis son os encontros pendentes. O máis difícil pode chegar no Ruiz de Lopera, onde o Madrid adoita decepcionar.
O Zaragoza, o último do catro candidatos, é o que ten un calendario menos favorable. Ademais do partido contra o Deportivo, debe visitar á Valencia na última xornada, na que é posible que os de Cúper xóguense a súa participación en Europa. O equipo de Vermello é o único dos aspirantes que ten que disputar máis partidos fóra que en casa. A próxima xornada xoga en Soria. En casa quédanlle Athletic e Málaga.
