Co equipo salvado do descenso a Segunda División B no último minuto e cun futuro pouco alentador, chegou o momento da elección a presidente. Había un só candidato, José Manuel Porto, pero non reunía os requisitos necesarios. Foi entón cando se lle pediu a Lendoiro que se fixese cargo do club, foron catro tempadas nas que os éxitos deportivos fóronse sucedendo paulatinamente. Tamén a economía do club apareceu saneada ao rexistrarse beneficios ao termo de cada unha do tres campañas anteriores, aínda non se coñecen datos da que acaba de concluír. Todo perfecto.
O equipo alcanzou as semifinais da Copa do Rei no seu primeiro ano de mandato, no segundo xogou a promoción de ascenso co Tenerife e ao Terceiro o tan ansiado ascenso a Primeira División. Era a pantalla idónea para un futuro candidato á alcaldía da Coruña. Pero non lle deu resultado porque o cidadán coruñés quixo diferenciar entre xestión deportivo e xestión política.
Con todo, non todo van ser flores a pesar de que Lendoiro se queixa de que lle regalan moi poucas, de que non se recoñece o traballo realizado por esta xunta directiva. Quizá porque non sempre ou poucas veces, dise ou se escribe o que a el o gustaría que se dixese ou escribise.
A súa xestión, en parte, é digna de encomio, pero nela tamén houbo erros importantes. Os seus máis firmes seguidores din que só existen críticas destrutivas pero non falan dos seus fallos. No aspecto deportivo foron bastantes os erros cometidos, sobre todo no que se refire a fichaxes de futbolistas: Batrovic, Dos Santos, Bordón, Dinho, Kirov, Stojanov, Viña son nomes que están na mente de todos.
As circunstancias e a sorte foron favorables aos branquiazuis nas dúas primeiras campañas. Na terceira había equipo para alcanzar o obxectivo. Contaba ademais con toda unha garantía no banco, Arsenio Igrexas.
Dicía que había que defender e protexer a canteira, con todo o Fabril retornou a Terceira División por simple deixamento. Pero o seu gran reto está por chegar, o proceso de conversión do club en sociedade anónima deportiva. O prazo límite é o martes día 30 ás doce da noite. Ao Deportivo fáltanlle, di por aí, entre 40 e 50 millóns de pesetas para cubrir o capital social. Tamén se barallan outras cifras, moi superiores, por certo, aínda que tampouco se poden certificar xa que só a directiva ten acceso a elas.
Non parece moi normal que durante o primeiro mes facilitásense cifras todos os días e que durante o segundo non se comunique nin unha sóla vez a canto ascendeu a recadación. Tampouco deixa de chamar a atención que fose só o presidente o que facilitase eses datos cando llo seu pon deberían ser públicos.
A priori nada hai que temer, hai que confiar en que o Deportivo cumprirá coa lei, imaxinar o contrario... non entra na cabeza de ninguén.
Aínda que se fala e fala da posibilidade de que non sexa así, e tamén das posibles solucións da xunta directiva. É moi posible que en breve se realice unha gran campaña de promoción en favor do club.
