A Historia fixo cristalizar todo iso nun binomio máxico: a xoiaría coruñesa e a prataría compostelá, e como aglutinante de ambas as tradicións a Xoiaría Malde é un punto de referencia. A ela compételle o grandísimo honra de confeccionar o que se reputa como mellor trofeo da Historia do Fútbol, e posiblemente o máis antigo.
Todo comezou a modo de desafío municipal, sondando as potencialidades dos mestres, suxerindo melloras audaces, provocando a superación do prateiro... e, desta guisa, case sen proporllo, a elaboración do Teresa Herrera executouse a ritmo prusiano, de forma traballosa, constante e férreamente artesá. Así, nun tempo marca deuse forma ao mellor trofeo do mundo do fútbol, non só pola variedade e espectacularidade dos seus deseños, se non tamén polo valor dos seus materiais e a súa elaboración enteiramente manual.
Ningún dos trofeos oficiais que culminan as máis lonxevas competicións pode presumir de tantas e tan orixinais características. De feito, nos tempos do máis puro materialismo a elaboración de semellante trofeo de forma anual e para unha competición amigable pode semellar un capricho. Pero no caso da Coruña non o é, porque o Teresa Herrera non só forma parte da Historia da cidade, se non que é viva esencia da mesma e niso estriba a clave da súa perdurabilidad.
E non o é só polas súas 56 edicións, ou por haberse empregado máis de 900 quilos de prata e 20 de ouro, nin tampouco por superarse as 55.000 horas de dedicación. Tampouco o é exclusivamente polo traballo íntimo e minucioso dos prateiros composteláns cos seus millóns de ?toc-tocs? do martelo ao cincel e do cincel á lámina de prata dando forma ao mítico faro. O Teresa Herrera é esencia mesma da cidade porque, acorde co que representa A Coruña no mundo, é unha achega genuinamente galega á Historia da arte Universal.
Nada máis paradigmático que o trofeo do cincuentenario, sen dúbida unha obra cume. Nela empregáronse máis de 2.400 horas de traballo; 7,4 quilos de ouro e 32,7 de prata que deron forma a un espectacular híbrido das dúas tradicións do Teresa Herrera, a das copas, a máis valiosa, que foi mantida ata a 24 edición, e a das torres a partir desta última.
O valor do Teresa Herrera é incalculable. Como patrimonio da cultura universal xustifícase en por si e merecería un lugar de honra entre o máis selecto do Louvre, Ermitage ou British. O Teresa Herrera é un orgullo para Galicia, un luxo para A Coruña e, transcorridas 55 edicións converteuse en moito máis que un trofeo: é unha auténtica obra de arte.
