Pregón do Presidente para a ''Festa do Carme dúas Pincheiros'' en Barbanza.

Ilustrísimo Sr. Alcalde e amigo
Comisión de Festas
Amigas e amigos dá Pobra do Caramiñal
Amigas e amigos que aquí nunca sodes forasteiros

Aínda que non son eu un pregoeiro ao estilo do que demandan as festas do noso tempo para estar aquí non balcón do Consistorio, teño que agradecer ao Alcalde e amigo, á Comisión de Festas, e moi especialmente a vós, que tendes a paciencia de escoitarme agora, este xesto de convidarme a anunciar unha dás grandes festas populares de Galicia, Festa do Carme dous Pincheiros dá Pobra do Caramiñal.

Quero dicir que para estar aquí, agora convosco, mellor que ou Presidente do Real Club Deportivo dá Coruña, sería máis propio para pregoar as festas, outra figura máis televisiva, desas do mundo dá música ou do humor, máis propicias aos medios de comunicación e á curiosidade. Pero sabemos que sodes leais ás nosas cousas, que queredes homenaxear nos mellores días, vos de festa, a aquelo que se quere. E sabemos perfectamente que sodes incondicionais do fútbol, dese deporte, tan do noso tempo, que nun estadio une e pon a proba tantas sensibilidades, ideoloxías, nacións...

Así, pois, coa vosa incomparable lealdade sabedes ou que significa e debe significar non futuro ou Real Clube Deportivo dá Coruña e ou deportivismo en toda a ría de Arousa e moi especialmente nesta vila, que sabe conciliar a tradición, a súa fonda historia coa modernidade. E desexamos que este Clube que tanto deu siga dando máis aínda, que siga sendo exemplo nun mundo de tan difíciles retos e contricantes. Que sigamos tuteando aos máis grandes, que desaparezan vos complexos de inferioridade para saber que podemos vencer á árrogancia dous tidos como intocables. Moito temos que aprender aínda do mundo do deporte, dese ambente que refrexa vos mesmos desafios que presenta hoxe a vida: de despachos, dous vestiarios, de adestramentos, de seleccións dous mellores, de xustizas e inxustizas, de rumores e verdades, de trunfos e derrotas, de solidaridade e insolidaridade, de negacións e lealdade... para valorar e puntuar unicamente vos goles.

Sabemos que nun equipo vértense e póñense en xogo moitas ilusións, algo grande e solidario que non debe defraudarse e para isto estamos aquí, na Pobra do Caramiñal, para coller forza entre vós e contribuír á festa nun tempo significativo. Un Clube como ou Deportivo quere facer honra a súa Historia de cen anos: un clube ilusionado, constante, aberto, bandeira de todos, capaz de levar polo mundo, coa maior dignidade, ou nome dá Coruña e de Galiza. Entre difíciles retos quixéramos seguir ilusionando a moitos galegos e galegas, de dentro e de fora, vos que noutrora tiveron que coller a maleta e deixar tras de se a familia, a casa e ou que máis querían, a Terra dá que son e sempre levamos dentro.

Quixéramos ilusionar a esas leais e curtidas xentes do mar, as que pasan meses navegando por todos vos mares do mundo e nas poucas horas de lecer buscan sintonía para saber como anda ou xogo deste noso e sempre voso Deportivo. Moitas grazas a todos eles, a todos vós, que sodes parte deste ambiente. Desexamos para eses mariñeiros, nestas festas, a mellor lembranza, tamén para aqueles que xa non poden estar aquí, por ter xa cumprido coa vida, aos que sempre nun pregrón e na casa temos que lembrar en tempo de festa, tal como obrigan as sacrosantas tradicións festivas galegas. A Virxe do Carme -de tanta devoción entre as xentes do mar de Galicia e moi especial entre "vos pincheiros" dá Pobra, a Nai do celebrado Nazareno- a que agora honramos e festexamos aquí, sabemos que protexerá aos que foron onte e aos que seguimos sendo hoxe.

Pola vosa compresión, por toda esa lealdade, quero representar aquí ou grande amor e respecto do deportivismo a estas terras de Arousa, á Pobra do Caramiñal, onde sempre un desexaría estar con máis vagar para compartir amizade, faladoiro e mesa cos amigos. Non faltará por lestes alegres paseos a música popular dás gaitas, as grandes orquestras, ou encontro entre vos que veñen e vos que están, como fórmula para fortalecer ou grupo, esta gran tribo de xentes acollidas na Ría de Arousa. Fidalga e antiga vila, amparada polo picudo e solemne monte dá Curota, que se ergue ao ceo e ofrécese a todo visitante para saber dás rías galegas, onde a terra abraza ao mar mirando a horizontes que son sempre camiños abertos.

Pero non poderemos deixar correr este pregón sen contar as excelencias do lugar, dá paisaxe e dá paisanaxe, dun antes cheo de historias que se perden na lonxanía do pasado. A Pobra foi i é cobizado porto e vila, amparada pola mitra compostelá.

Queremos tamén cantar ou hoxe e renovar as mellores ansias de futuro. A Pobra do Dean e ou Caramiñal uníronse dando lección solidaria para acadar este futuro non que hoxe movémonos. Quixera enxalzar aquí -e iso é un pregón- a festa tradicional, ese legado solidario, recurso turístico que move as mellores galas, luz, música, cor, xente e ánimos. Festas -lanuxe e gran legado tradicional de Galicia- que tanto significan para un pobo traballador que se mostra e ofrécese a todos cos seus mellores adornos de lucería, pirotécnica, música, gastronomía... valores ancestrais que as penas dá mocidade deben mellorar lonxe dá agresividade: as festas son para todas as idades... ollo pois cos xerenguinazos de auga desmedidos... Sabemos que a Pobra sabe equilibrar sabiamente tradicións con innovacións.

Non é momento para estenderme en todas esas virtudes tan cantadas por escritores e artistas que caracterizaron a estas terras, vos que fixeron posible un pobo fermoso nado a carón dun porto, do mar e para ou mar. Pois velaiquí esta festa que honra e homenaxea ou traballo dás xentes do petisco, as que máis saben dá pesca dá pescada, "vos pincheiros". Lugar e tempo para lembrar a persoalidade inmensa, escuálida e barbada, de don Ramón María do Valle Inclán, ou que nas Torrres de Bermudez é sabiamente homenaxeado cun Museo exemplar. Espazo que expresa esas ansias de traballo ben feito, lealdade e memoria que caracterizan estas terras. Sabemos que ou espírito do xenial escritor Arousán está entre nós, vaga como un cabalo bravo do Barbanza, como unha gaivota, ou como ou ventiño mareiro, sobre estas casas, lestes pazos que refrexan a fidalguía e ou pasado, sobre lestes seus montes, areais e mar que temos encomendados para transmitir ao futuro.

Desexo a todos cantos estades aquí, lanuxes ben andados, xente nova e nenos que sodes futuro, que celebredes a festa con respecto ás tradicións, pois quen sabe celebrar a vida con respecto aos demáis, tamén sabe traballar e crear futuro. A festa é un acougo de lecer para coller forza, revitalizar a casa e vos amigos... e logo voltar aos duros camiños dá vida nos que gañar ou pan e ou futuro. Cousas dás que vos pobrenses poden dar leccións. Non temos máis que pasear por estas exemplares rúas para ollar as ansias traballadoras que abren portas en negocios, non porto, na lonxa, nese escaparate que mostra as riquezas do mar, camiño dous mellores restaurantes... na Praza de Abastos, nas conserveiras, nos comercios grandes e pequenos, en cada obreiro e mariñeiro...

Que esta sexa festa para todos, para vos que están, para vos que veñen, para vos que esculcan e se fagan parte de nós. Pois poucas vilas hai tan gasalleiras e solidarias como a Pobra, aberta a todos vos mares a todos vos camiños... sabedora de emigración a todas partes. A festa quere ser un convite a celebrar a vida e a amizade, a brindar pola solidariedade e pola paz non mundo.

Sirva pois este encontro, de cada terceiro fin de semana do estival agosto, para acoller Nela todas as virtudes de ben, para celebrar á patroeira, Nosa Señora do Carme, imaxe que percorre en procesión e bendí as rúas dá Pobra, homenaxe festivo dás xentes traballadoras que andan polos mares do mundo, representadas nos pincheiros.

Sirvan tamén as festas para reivindicar ou valor dá paisaxe e dá paisanaxe: do mar e dá terra farta, destes nosos e variados montes, obra do traballo e do amor dous nosos pais, que debemos defender como patrimonio e vida, fronte á ameaza dous incendios, vos que este ano encenden conciencias para educar e previr constantemente destas ameazas que queren destruír unha terra e unha historia ancestral.

Remato pois, desexando que non falte a confianza en vós, na terra, nos santos dá vosa protección, como ou Carme. Que non falte nas vosas casas unha mesa ben servida, cos produtos solprendentes dá terra, rodeados do amor dous familiares e dous amigos; mesa onde haxa unha copa de bo viño dá Terra para brindar por ese futuro que construímos e planificamos hoxe, con ledicia, esperanza, ilusión e sensibilidade. E que este noso e sempre voso Deportivo dá Coruña, sexa capaz de representar, entre vos grandes do futbol e do deporte, a estas terras dá Barbanza e dá Pobra.

Moitas grazas, Sr. Alcalde, Comisión de Festas, amigas e amigos. Con todo ou meu agarimo desexo que disfrutedes dá vida e veledes por esa grandeza de VIVIR E FACELO SOLIDARIAMENTE.

Quero deixarvos cun VIVAN VOS PINCHEIROS DÁ POBRA
VIVA TAMÉN A SÚA PADROEIRA A VIRXE DO CARME
E VIVA - TRES E MAIS VECES - A Pobra do Caramiñal.

Augusto César Lendoiro
Presidente do Real Clube Deportivo dá Coruña