Borja Jiménez asegurou na sala de prensa de ABANCA-RIAZOR que a semana transcorreu de maneira "similar a cando gañabamos. A min a derrota e a vitoria non me altera nin para ben nin para mal. Cada sete días o meu compañeiro quere gañar igual que eu e hai unhas semanas que gañan eles e outras que gaño eu".
Aínda que deixa claro que prefiro gañar, "o meu estado de ánimo é o mesmo. Son a mesma persoa cando gaño que cando perdo. Tento transmitir o mesmo cando gaño que cando perdo. É difícil que se me quite o sorriso por algún tema futbolístico. A vida son outras cousas e o que temos que tentar é deixarnos a pel como cada día para tentar gañar. É parte do noso traballo. O condicionante que temos aquí son os resultados: unha semana hai xente que está máis contenta e outra que está menos contenta. Pero aos adestradores, á maioría, cando xa vas tendo unha bagaxe, o máis importante é que nin a vitoria nin a derrota altéreche".
Non percibe temor no vestiario despois destes tres partidos sen gañar: "Polo xeral os equipos compórtanse como son os seus adestradores. E para nós é verdade que fas unha análise do que foi o partido, ver as cousas que fixeches ben e as que fixeches mal, o que tes que mellorar. O xogador sabe que vimos de dous partidos onde claramente mereciamos dúas vitorias. O que hai que facer é seguir merecéndoas, porque chegará un día onde non merezamos gañar e iso non nos pode facer crer aos que estamos dentro que somos mellores".
Por conseguinte ve ao vestiario "moi ben porque eles son conscientes de que estamos a facer moitas cousas ben para gañar os partidos, que estamos a facer outras que non nolo permiten e que é o que hai que mellorar no día a día. De momento vexo moitísima normalidade e sobre todo moitísimas ganas de que mañá podamos volver estar ante #ANOSAFORZA. Seguro que nos van a axudar moitísimo, como fan sempre".
De feito, o partido do pasado sábado en Irún, "en canto a volume de ocasións foi o mellor partido do ano. Volvéndoo a ver hai unha situación onde Juergen píllalle o balón medio centímetro por detrás que cae, que é moi clara; Víctor remata e sácana co cu. A primeira parte estou a falarche. A Quiles pégalle no porteiro, dá no pau e cáelle outra vez ao porteiro; a de Menudo; un pase atrás onde Rafa (de Vicente) golpea e pega noutro... Podiamos quedar 2-5, 2-4, 2-6. O resultado puido ser calquera onde levará un dous, porque cometemos dous erros que nos penalizaron quizá en exceso pero penalizáronnos. Estivemos mal nesas dúas accións, pero en canto a volume de ocasións merecemos moitísimas máis. Entón o que hai que facer é seguir analizando e mellorando esas situacións. No primeiro gol quizá non debemos meter o balón, témolo que sacar fóra. É algo que non nos pasou até agora e non hai que darlle máis voltas. E a outra situación dunha transición que deberiamos de defender mellor porque tiñamos superioridade, fómonos equivocando e custounos o gol".
Lembra que "os dianteiros son os mesmos que a xente puña moitísimo en valor a súa efectividade. Levan o mesmo número, a mesma cara, as mesmas botas. O outro día non entrou, entrarán mañá".
Da UD San Sebastián de los Reyes, rival mañá sábado en ABANCA-RIAZOR (19:00 horas, Footters), comenta que "é un equipo que iniciou ben. Enfrontouse xa a Rayo Majadahonda, á UD Logroñés. Tivo saídas a Logroño, a Valladolid, a Talavera a primeira xornada. É un equipo que na súa casa, condicionado un pouco polo campo, é un rival moi difícil, dos máis difíciles da categoría. Fóra de casa, o día do UD Logroñés fixo méritos para non perder e en Valladolid ía 0-2. É verdade que a nivel de números os seus resultados fóra de casa non están a ser bos, pero vánnolo a poñer difícil. Hai equipos moi bos na categoría, igual que nós, e cada partido decídense por mínimos detalles. Nós temos que facer o noso partido ante #ANOSAFORZA, seguir dando continuidade a todo o que fixemos en Irún. Oxalá tivésemos ese volume de accións próximas ao gol, porque todo o que sexan partidos similares ao de Irún vannos a achegar moitísimo ás vitorias cada sete días e ao obxectivo en maio. Non teño ningunha dúbida. Témonos que centrar en nós mesmos, coñecendo un pouquiño as virtudes e as debilidades que teña o rival, pero moi concienciados".
Preguntado pola condición de equipo moi deportivo, que realiza poucas faltas no transcurso do partido, incluídas as tácticas, deixa claro que "non imos ser en ningún partido de liga un equipo que dea patadas porque non sabemos. Non imos ser un equipo que perda tempo porque nos vai a custar. Nós temos que ser un equipo que a través da pelota vaia xerando diferentes situacións para gañar os partidos, pero temos moi claro cales poden ser nosas carencias neses aspectos. Non me imaxino aos xogadores que temos por dentro dando moitas patadas para que non nos fagan transicións. Non están preparados para iso".
A clave destes tres partidos sen gañar, para Borja Jiménez, estriba en que "nesta categoría non sei cantos equipos farían gol nas sete xornadas, que iso para nós xa é importante. Ter a capacidade de achegarche ou de facer goles cada semana achégache á vitoria. Temos que corrixir algunha situación a nivel defensivo que nas primeiras xornadas ou ben polo acerto de Ian Mackay ou ben polo acerto dos centrais e laterais podiamos encaixar perfectamente algún gol nas primeiras xornadas. Agora si que é certo que o día da SD Logroñés remátannos unha vez e fannos un golazo; e o outro día remátannos dúas veces e fannos dous goles. Temos que minimizar as situacións de perigo do rival, manexar mellor eses balances onde nós temos tantos xogadores en fase ofensiva, ter mellor balance por detrás para que non nos poidan sacar transicións. Mellorar algo do balance defensivo cando estamos a atacar e a efectividade das puntas. Eu é que non lles podo dicir nada. Temos a Miku con tres, a Noel con tres e a Quiles con catro. ¿Que máis lles imos a pedir? En sete xornadas, con esta media de goles que levan, van acabar todos por encima dos quince. Serían moi boas noticias para o deportivismo".
